Corona epidemie: OUTSIDERART : 3 bedtekeningen en de laatste gedachten in schuw huis.
Nog even en we zijn door de ellende heen.
Maar nu nog even niet.
Er volgt toch weer een lockdown.
Let maar op!
Sommige mensen zijn niet in staat om zich aan de maatregelen te houden.
Men klontert te dicht op elkaar.
Zowel binnen als buiten.
WAAROM?
Keer op keer op keer op keer!
Schort er iets aan de realiteitszin of de logica?
En dan het testen.
Zo'n vreselijke test wil ik nooit ondergaan!
Dat verre gepor in keel of neus.
Daar wil ik verre weg van blijven.
Als het op tv langs komt moet ik bijna braken.
Ook het vaccineren kan ik niet aanzien.
Daarom draai ik mijn hoofd altijd om.
Ik kan het niet aan zien.
Hoe heet dit kenmerk ook al weer?
Ondertussen sta ik te trappelen voor dat eerste shot!
Het zgn haperende vaccinatie programma komt logischerwijs langzaam met veel zuchten en horten en stoten op gang. Een immense klus van jewelste!!
Ik wacht geduldig af tot de uitnodiging van de huisarts of de GGD op de mat valt.
Ondertussen gaan de besmettingen door.
Er is nu een daling zichtbaar.
Is daar de kerst en of het nieuwjaar bij opgeteld?
Of speelt men gelijk spel samen met de lockdown van 14 december.
Er heeft zich godzijdank weer een nieuwe sterke overlevings-strategie in mij ontwikkeld.
Hierdoor voel ik me minder alleen.
Iedere dag ga ik op jacht naar een 'coffee to go' moment.
Er consequent naar toe wandelen en weer terug hoort er bij.
Daarbij altijd de mooiste wandelroutes nemen.
De natuur sleurt ons door deze barre tijden.
De natuur hoort bij mij en ik bij haar.
Zondag trok ik weer mijn stoute schoenen aan en zwierf stoutmoedig door het verlaten stadje, zag ver weg in een bijna verborgen hoek van een kaal koud plein een bordje 'open', duwde de deur van een (inmiddels heerlijk afhaal) restaurantje open en kregen we even later tot mijn grote vreugde 2 enorme grote bekers met latte machiatto mee.
Samen met twee grote koeken.
Het hoogtepunt van deze dag!
Dat werd slurpen en gniffelen op het openbare bankje a la luxe zwervers.
Daarna weer de mooiste weg terug kiezen .
Zig zaggend.
Richting een bepaald punt.
Terug naar dat veilige hol.
Na een uurtje voel je de energie terug komen.
Wandelen moet ik.
Wandelen!
Iedere dag weer.
Het oude jaar werd met 1 ste kerst dolgelukkig afgesloten met een bezoek aan mijn lieve zoon en zijn vriendin in het kersverse huis in Amsterdam -Noord..
Al 4 maanden niet gezien in levende lijve!
De poezen ook niet. Ze kwamen als vanouds kopjes gevend en spinnend op me af.
Het was een liefdevol kerst avontuur die mijn dankbare gevoelens deed opborrelen.
Een beeldbel moment met lieve kleinzoon in Geneve gaf een kers op de taart. Het maakte ons allemaal extra gelukkig!
Dat lieve kind ook al 4 maanden niet in levende lijve gezien.!
De tijdspanne: Het zijn de lelijke stinkende onontkoombare krochten van deze crisis!
Er moet een einde aan deze impasses komen.
Het onnatuurlijke laat zijn sporen achter.
Met nieuwjaar aan de oliebollen en de prosecco.
Ik vergat dat ik een week of wat geleden een (summiere) afspraak met de buuf had gemaakt om naar buiten te komen rond middernacht. Blijkbaar nam ik de afspraak niet zo serieus. Voor hetzelfde geld was ik moe mijn bed in gedoken. Ik vergat het . Het huis waarin we wonen is de laatste 9 maanden toch al een schuwe burcht geworden.
Naar buiten gaan om wat? Te proosten op het verschrikkelijke jaar? Ik wil ook buiten niet dichtbij mensen komen en ook geen getuige zijn van al dat vuurwerk wat werd afgestoken door al die keurige buren tijdens het vuurwerk verbod.
Om 12 uur hadden we Geneve en Amsterdam samen in het beeldbel vizier! 6 mensen in plezier! Een klein lief feestje.
Leve de techniek!
Leve het beeldbellen!
Dit maakte het einde van 2020 en het begin van 2021 tot de gelukkigste momenten!
Ik moet en ga daar op teren.
Van de nood een deugd maken.
Telkens weer.
De corona crisis, de winter en de lockdown beginnen in zwaarte naar binnen te sluipen.
Maar ik laat me niet kisten.
Blijf hoop houden en vooral voorzichtig!
Op naar het vaccinatie moment!
Het is een beproeving!
Het is al maanden lang een beproeving!
Telkens weer.
Je past je aan, maar echt wennen doet het nooit.
En de beproeving komt binnenkort , althans dit jaar godzij dank ten einde.
Op naar meer ontspanning!
Wanneer zou ik de oproep binnen krijgen?