Isis Nedloni

Ach, mijn lief....zou je zo lief willen zijn om mijn
laatste prinsessen foto,
die met de glinsterende lach
en
mijn blik in de hemel waar ik
zo gelukkig mezelf was,
kon zijn,
op de schaarste momenten met jou,
bij de andere foto's willen plaatsen?
Dan ben ik voor altijd tussen jou,
met jou samen.
Alvast.
Zou je dat willen doen
voor ik afreis naar de diepte
van de oceaan waar andere zoenvissen
met hun schubbetjes mijn huid kietelen,
waar de wapperende zee me lonkt
met haar eeuwige sirenes
en
woest golven gebeuk,
waar de storm mijn haren fris houdt
en
mijn voeten optilt als een vlinder,
waar de tijd anders is en de ruimte
vrijdenkend van geest,
nimmer benen breekt,
waar de liefde zichzelf klotsend
en lief morrelend water geeft,
waar niks verdord uitgeblust
langzaam sterft of niet meer in koude leeft,
waar alles echt is en op zijn plaats,
waar het zonder afwijzend verschijnsel
existeert of trillende angst
die alles dichtknijpt en vermorzeld
tot ook niets meer leeft...
Waar alles woest schoon door buldert,
nooit uitgeblust neer valt,
maar zielen troost tot de horizon van ademontnemende lusten
en driften dragers die blijvend wolken luchten kussend
en verlangen naar de eensgezindheid van liefdes
stormen van weleer,
naar dingen die niet eindigen
en me altijd vangen in haar koesterende roepende vuur....