Isis Nedloni

ROUW VERWERKING 6: No matter what, always keep faith!

Rouwverwerking 6
Collage nr 208 
'No matter what, always keep faith."

Vanaf 13 februari j.l. heb ik de gelukkigste dagen van mijn leven ontmoet.
Het gebeurde allemaal achter elkaar!
De rouwverwerking hobbelde moedig mee.
Mijn lieve pas overleden vriend reisde mee in mijn warm verdwaalde hart.
Ik werd opgehaald door mijn lieve zoon.
We zoefden in een lekkere auto naar Amsterdam-noord.
Daar aangekomen het gesnor van 2 lieve poezen aan mijn benen en zorgde zijn lieve moedige vriendin voor een rijsttafel.
De volgende dag werd ik met de zoefauto naar het vliegveld gebracht.
Binnen een paar uur zag ik mijn lieve kleinzoon(10)  Luka en zijn lieve moeder in de aankomsthal van Geneve naar me toe rennen.
Even later  zaten we lachend op een bank naar Luka s favoriete film te kijken.
De volgende middag  laat hij
mij een stukje van de stad zien en natuurlijk ook zijn favoriete speelgoedwinkel.
S avonds is het zalm eten en doen we spelletjes.
Smorgens vroeg vliegt zijn moeder voor werk bijeenkomst naar Amsterdam.
In de buurt van het appartement drink ik op een mini terrasje een latte en staar naar de enorme fontein in de verte.
Luka laat me na school weer een stuk van de stad zien.
Ditmaal gaan we met de bus. Hij legt uit waar ik op en uit moet stappen.
De speelgoed winkel is nu echt aan de beurt.
We hebben veel lol tussen al het serieuze door.
Het restaurant waar we pizza willen eten heeft pas laat een plek.
Dat wordt patat en broccolie en worstjes thuis.
We spelen via een tv scherm en nintendo truukjes dart en bowling spelletjes. 
Het is bijna net echt.
Lachen!
De volgende dag arriveert mijn zoon met de zoefauto. 
Luka s ogen stralen.
De mijne ook.
De tafel staat s avonds vol lekker eten wat we op een electrische plaat ter plekke
bakken. 
Plakken kaas in speciale pannetjes.
De volgende dag is het inpakken geblazen.
We rijden met de zoefauto naar de bergen in Frankrijk een halfuurtje verderop.
Wandelen door velden sneeuw in glooiend landschap. 
In de verte witte toppen van de bergen omringd door mistige wolken.
Er wordt gegeten in een typisch Frans berg restaurant.
Met wijn.
Op de terugweg even langs een Boeddhistisch centrum.
Na een half uur pittige kronkelwegen zijn we bij het vliegveld. 
Ik beloof Luka weer snel terug te keren.
Mijn hart kermt.
Zij reizen ook verder richting de witte toppen van de bergen om daar samen een week te gaan skieen.
Binnen enkele uren arriveer ik weer in Hilversun waar mijn lieve zus me opvangt.
De volgende dag gaan we in het bos wandelen. Ze heeft een paard aan haar zijde.
Wat een mooie moed,
 deze paardenvrouw.
S avonds is het kiptandori eten , naar elkaar luisteren en genoeg schater lachen samen met haar vriendin.
We bezoeken nog onze allerliefste kwieke 90 jarige tante die lachend bubbelwijn in schenkt vlak voor vertrek.
Een bijzondere wandeling rondom kasteel Groeneveld volgt later .
En dan...
Dan....
Dan op weg naar huis.
Daar weer wennen.
Het lege huis .
Mijn tranen wegslikken.
Fietsen en wandelen helpt .
En koffie drinken op bekende vertrouwde plekken ook.
De laatste dagen waren de gelukkigste dagen van mijn leven.
Allemaal achter elkaar!
Ze gaven mij weer het gevoel van vleugels.
Wat er ook gebeurt, altijd de hoop blijven vasthouden.
****************************
oude ansichtkaart/14x9cm/acryl.inkt.papier.
#outsiderart #artbrut #rouwverwerking #verlies #hoop #blijfhoophouden #keepfaith www.isisnedloni.nl

Lees meer >> | 324 keer bekeken

ROUWVERWERKING 5 :Outsiderart

ROUWVERWERKING 5
Collage nr.207
"Wij" en "Ons" bestaat niet meer.
Bewerkte oude  Franse ansichtkaart.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"Ons" bestaat niet meer.
De "Wij" ook niet meer.
-Niet meer - betekent dat er iets was geweest, maar verdween.
In het grote niets opgelost.
Ashes to ashes, dust to dust.
De ander vallend en ontredderd achterlatend.
Je krabbelt weer op.
En beseft dat "ons" niet meer bestaat en de "wij" ook niet meer.
Ik zeg het nog, maar dat zijn woorden.
Woorden die vasthouden aan datgene wat was.
Woorden die een warme liefdevolle  verbondenheid bezitten.
De verbondenheid gaat niet meer weg.
Zij zal in het vervolg in een andere existentie door leven.
"Ons" bestaat dus in een andere vorm.
De "Wij" ook.
Een rouwproces is een op en neer gaande worsteling.
Als het - neer- gaat volgt een tijdelijke pijnlijke binnen-waardse ontbering die afzwakt na  stil gehuil en soms wat vloeken. En dan jezelf weer terug roepen en zeggen dat je het goed doet.
Als het - op - gaat kan ik neurieen. Bij geluk vind ik tijdelijk de glanzende sprankel terug in mijn ogen. 
Deze ogen horen bij mij.
Maar nu even niet.
Daartussen door moet je ook doorleven en goed voor jezelf zorgen.
Sinds kort gaat de fantasie met me op de loop.
Alsof mijn binnenste nog een (beeldende) begrafenis nodig heeft:
Het speelt zich af rondom de Middellandse zee.
Het is het jaar 0.
We dragen allemaal kleding uit die tijd.
Het is een kaal zanderig glooiend warm landschap met een flinke compacte heuvel verderop.
Een ontzielt lichaam ligt in witte doeken gewikkeld.
We hebben het lichaam wenend op een houten trekkar gelegd.
Zo een met grote wielen.
Voorop de trekkar zijn twee stevige touwen bevestigd.
We duwen met zn allen de kar. 
De twee anderen trekken.
De touwen staan strak op hun schouders.
Als we onderaan de heuvel staan gaat er een kruik met water rond.
Dan duwen en trekken we de kar richting de top van de heuvel.
Op de top vinden we een grote krater.
Er komt wat onschuldige grijze rook uit .
In de groep gaat een brood en een kruik water rond.
Daarna een stil kreunend gezang.
Gefluister.
Snikken.
De laatste aanrakingen op het witte doek.
Dan knikken enkele mensen naar elkaar.
Er worden grote stenen aan de rand van de krater gelegd.
Ze schuiven de kar behendig richting  het grote donkere gat.
Er gaan twee vrouwen aan de achterkant van de kar staan.
Ik ga tussen hen in staan.
Samen schuiven we de kar langzaam schuin naar boven.
Het ingewikkelde lichaam schuift naar voren.
We houden onze adem in.
Dan valt het  geruisloos naar beneden.
Zo de donkerte in.
We beginnen zacht te zingen.
Even later verschijnt er witte rook uit de krater.
We deinzen een stuk achteruit en wachten net zolang tot de witte rook verdwenen is.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"Ons" bestaat niet meer.
De "Wij" ook niet meer.
Zij zullen in het vervolg in een andere existentie voortleven.
Mijn woorden houden zich vast aan datgene wat was.
Woorden die een warme verbondenheid bezitten.
Dat gaat nooit meer weg.

Altijd zul je bij me zijn.
Je bent nu vogels.
Het wuivende riet.
Je bent nu horizonnen
in rode gloed.
Altijd zul je bij me zijn.

#outsiderart #artbrut #rouwverwerking #liefde #begrafenis #manenvrouw #team #maatje #verbondenheid #eeuwig

Lees meer >> | 386 keer bekeken

ROUWVERWERKING 4 :OUTSIDERART: We ' ve hit a cruel period.

ROUWVERWERKING 4

Collage nr. 206

"A cruel period hit us."

9x14cm/bewerkte oude ansichtkaart/mixed media

Lees meer >> | 346 keer bekeken

ROUWVERWERKING 3.

ROUWVERWERKING 3
Midden 2021 werd een dementie verschijnsel ontdekt tijdens een onderzoek van een uroloog.
Zij stuurde ons door naar een test in het ziekenhuis.
Deze test werd afgenomen door een grof persoon.
"U heeft beginnende  Alzheimer", zei de groffe persoon na indringende vragen en een afzonderlijke test.
Stiekem keken we elkaar aan en knipoogden naar elkaar.
De groffe persoon wisselde haar telefoon nummer uit.
Ze zei: 
"Als je ooit hulp nodig hebt dan kun je mij altijd bellen."
Ik dacht: 
'Vergeet het maar. Je bent gezakt voor je vriendelijkheidstentamen.'

Op een dag in  april 2022 verdween de lichtvoetigheid.
We gingen op de overlevingsstand met een dosis humor en maakten van de nood een deugd.
De nood bevond zich vooral achter gesloten deuren.
Het werd een zware tijd.
Stapsgewijs een nog zwaardere tijd.
En op het eind was het de zwaarste tijd die we ooit samen zouden doormaken.

Al zijn gewoontes en passies waren op het laatst afgebrokkeld of afgevlakt.
Dat ging met horten en stoten.
Stukjes bij beetjes.
Iedere keer vrat het gevaarlijke nietsontziende monster dementie stukjes uit zijn 'zijn. "
(Niet in de juiste volgorde)
Hij begon zijn medicijnen verkeerd in te nemen.
Kon niet meer goed ontdekken als zijn lichaam iets mankeerde .
Er stroomden geen verhalen meer uit zijn mond.
Hij had er duizenden.
Kranten werden niet meer uitgeplozen.
Het journaal of actualiteiten werden niet meer gevolgd.
Geen boeken of tijdschriften meer gelezen of doorgebladerd.
Eetlust verminderde.
Initiatieven bestonden niet meer.
Hij belde geen vrienden of familie  meer en kon zijn mobiel niet meer hanteren.
Naar muziek werd niet meer geluisterd.
Een enkele keer pakte hij kort zijn gitaar.
Bij geluk zong hij een kort lied.
Ook de koptelefoon s avonds in bed werd niet meer gebruikt.
Concentratie afgepakt.
Geheugen in chaos.
Angst toegenomen.
Broeken werden op onbewaakte ogenblikken te kort afgeknipt.
Ook riemen moesten het ontgelden.(Ook de mijne) 
Zijn humor verkleinde.
Eigen verzorging verslonsde.
Auto rijden zeer ingeperkt.
Geen agenda meer kunnen bijhouden.
Brommerigheid werd langer.
Mijn besturing intenser.
Zijn bijzondere markante levenslustige vrolijke karakter veranderde.
De swung verdween.
Het vuur doofde.
Alles werd anders.

Je verliest de ander in etappes.

Dementie is als 
een bos krokodillen
die onder je schedel
je oorspronkelijke 
"zijn" wegknaagt
en uitgeholde 
toekomst wegen 
schreeuwend 
achterlaat.

De hormoon therapie tegen prostaatkanker sloeg niet aan .
Dat hoorden we blijkbaar, via een rommelige afspraak, waar allerlei dingen door elkaar heen liepen,  in een mistige wolk aan.
Volgens mij hebben we dat gegeven daarna voor onszelf en voor elkaar ontkend.
We moesten toch de moed en de hoop erin houden. Van de nood een deugd maken.
Wanhopig heb ik nog een keer , nadat hij was uitbehandeld, de huisarts om extra hulp gevraagd.
Deze nam weer contact op met de oncologie.
Daarna volgden 5 bestralingen. 
De zgn. begeleiding... het actief meekijken bij prostaatkanker... voelde alsof we ergens onderaan bungelden .
Een jaar daarvoor konden we nog makkelijk heel ver weg fietsen.
Zijn spieren en lichaamskracht lieten hem  nu in de steek.
Er volgde nog een 4 daagse ziekenhuis opname door een galblaas ontsteking.
Toen trok Sjef zijn eerste jasje uit.
Op het laatst was arme Sjef, na 100 meter achter een rolstoel lopen , bekaf.
En was hij , ondanks een toen nog gezond en uitgebalanceerd eet patroon, sterk vermagerd.
Hij zei een keer, weken voor die fatale dag, wat hij het liefst wilde:
"Het liefst wilde hij samen met mij gezellig, warm  en knus in bed liggen of stilletjes buiten aan  een tafel van de tuin genieten.: 
Hij moet toen de grip op zijn fysieke en mentale leven kwijt zijn geraakt en dat hebben kunnen verwoorden in zijn lieve wensen.
De tekeningen uit deze tijd spreken boekdelen.
Op 17 juli j.l werd arme Sjef acuut opgenomen in een ziekenhuis en kwam daarna nooit meer thuis. 
In het verpleeghuis trok hij zijn 2 de jasje uit.

Lees meer >> | 348 keer bekeken

ROUWVERWERKING 2.

ROUW
VER
WERKING 2

Sjef had de gezelligste kamer van het gebouw aan het spoor.
Hij was zo, na een fatale bijkomende ziekte,
zo uit zijn / ons leven gerukt en probeerden we dat leven weer in zijn kamer terug te krijgen.
Hij is in dezelfde kamer, vier maanden later,
met mij aan zijn zijde, 
op de muziek van Cesaria Evora, 
weggevlogen naar de eeuwige jachtvelden.
Een tijdje later hebben we  hem bedolven onder grote rode rozen met gipskruid en droegen we in een wilgentakken baar,
zijn stoffelijk overschot,
huilend het gebouw uit.
Zijn kamer was daarna zijn kamer niet meer.
Iets later heb ik zijn spullen trillend ingepakt en verhuisden mijn/onze lieve familie de spullen naar ons huis waar we 27 jaar samen in woonden.
Weldra stond een beneden ruimte vol en dagen later was ook een boven-ruimte gevuld met verwarde en verdwaalde spullen .
Dagen later vonden de spullen , dag bij dag, met soms een pauze,
hun oude vertrouwde plekjes weer terug.
De spullen vonden dat fijn.
Ze waren weer daar waar ze wezen moesten.
Er staat nu nog een onuitgepakte doos beneden en ook nog een onuitgepakte tas boven evenals een stapel boeken her en der tussen de andere stapels.
Zij vinden op den duur hun weg wel weer.
Daar vertrouwen ze op.
Ook een nog steeds ingepakte grote keramische oranje tulpen vaas staat zwijgend en statig op mij te wachten.
Het is een vaas van mijn lieve moeder die een jaar hiervoor wegvloog.
Ook deze vaas is geduldig.
Ze weet dat ze op een dag wordt uitgepakt.
Tot dan houdt ze zich koest.

Lees meer >> | 358 keer bekeken

ROUWVERWERKING 1.

ROUW

VERWERKING 1

Bij het spoor staat een groot gebouw.

In dat gebouw verbleef mijn lieve dierbare vriend 4 maanden.

Eerst logeerde hij op de bovenste verdieping.

De herstel verdieping.

Maar het herstellen vorderde niet.

En toen de tijd daar was om de herstelafdeling te verlaten kon hij alleen nog naar een beneden verdieping.

Een andere keuze was er niet.

In het dorp verderop waar wij woonden was nog lang geen plek.

En naar huis gaan was geen optie.

Daar was de zorg rondom Sjef te intensief voor geworden.

Ik fantaseerde over een groot huis waar we permanent 2 verpleegsters in hadden wonen.

Verder kwam ik niet.

Bij het spoor staat een groot gebouw.

Als ik in de trein zit en de trein rijdt langs het gebouw, dan kan ik niet kijken .

Ik kan het gebouw niet onder ogen zien.

Het is een gebouw wat te veel pijn doet.

Daarom kijk ik niet.

De trein rijdt voorbij.

Ik kijk de andere kant op en schudt mijn hoofd.

De pijn moet er uit.

De pijn uit je hoofd schudden.

Lees meer >> | 326 keer bekeken

OUTSIDERART: WANNEER KOMT ER EEN MINISTERIE TEGEN DESINFORMATIE /COMPLOTLEUGENS OM ONS TE BESCHERMEN TEGEN DESTRUCTIE?

IN LITOUWEN WETEN ZE ER WEL RAAD MEE!

DAAR BESTAAT EEN PIENTER JACHTTEAM TEGEN DESINFORMATIE EN COMPLOT LEUGENS.

ZO BESCHERMEN ZE HET LAND!

DESINFORMATIE EN COMPLOTLEUGENS ZIJN DE NIEUWE GEVAARLIJKE DESTRUCTIEVE INTERNET WAPENS OM OORLOGEN MEE TE VOEREN OF PANDEMIEEN TE ONTKENNEN.

Lees meer >> | 291 keer bekeken

Outsiderart: Collage : Treasure your dignity. Stay in contact with your true self. No matter what!

TOEN...OOIT...NU....NOOIT MEER....MAAR WEL:

Blijf altijd in contact met jezelf.

Ook al wordt er over je heen gewalst.

Worden woorden vol vuur op je afgeschoten.

Worden je zinnen afgebroken.

Wordt je woest in een hokje geplaatst waarin je jezelf niet  herkent.

Kun je op het moment supreme niet zijn wie je bent.

Je ziel krimpt ineen.

Je bent alert. Er gaan bellen rinkelen.

Even onzichtbaar.

Het zegt meer iets over de ander dan over mezelf.

Hoe pijnlijk!

Blijf altijd in contact met jezelf.

Ook al wordt je  uitgegumd of genegeerd.

Je wordt niet betrokken.

Je bestaat niet.

De pijn werd geboren samen met de verbijstering.

Je begrijpt het niet.

Kan het niet pakken.

Of elders wordt er , stilzwijgend een stiekem plan gesmeed  zonder jouw toestemming of willens en wetens, in een stinkende modderpoel wordt gegraven als destructieve archeologen in hebzuchtige motivatie. 

Althans dat is de uitkomst.

Na wat onbeschaafd ongemakkelijk getouwtrek.

Uiteindelijk.

De oude stinkende koeien verschijnen zichtbaar aan de horizon. Ze loeien zonder gezicht.

Had ik dan mijn achterdocht maar niet moeten laten rondfladderen?

Een bewijs van hetgene wat werd verdoezeld is nog steeds niet verhelderd.

Hetgene is allang uitgegeven in betrapte stilte aan luxe doeleinden en kledingkasten vol nieuw goed.

Ondertussen is het het niet waard.

Niet meer te achterhalen.

Men kan immers liegen uit volle borst.

Laat daarom het gevalletje maar zitten.

Dat is het rumoer.

Het nachtelijke dwalen in je hoofd.

Blijf altijd in contact met jezelf.

Ook al wordt je stiekem gebruikt voor doeleinden  waar je geen weet van hebt.

Zonder dat je het beseft sleurt men je mee.

Dat wil men om zichzelf achter jou te verschuilen.

Althans, doet een poging er toe.

Je springt er op tijd uit .

Lees meer >> | 547 keer bekeken

OUTSIDERART : COLLAGE NR. 194: KEEP ON GOING!

Lees meer >> | 486 keer bekeken

EINDELIJK KAN ER AANGIFTE WORDEN GEDAAN TEGEN OPRUIER EN GEVAARLIJK NEPNIEUWSVERSPREIDER WILLEM ENGEL!!!

Tot Vrijdag a.s. kunt u via de onderstaande link

AANGIFTE doen tegen Willem Engel,

wegens o.a. opruiing, het verspreiden van nepnieuws

en hiermee het in gevaar brengen van de Volksgezondheid.

AANGIFTE WILLEM ENGEL

EINDELIJK!

EINDELIJK!

EINDELIJK!

Lees meer >> | 507 keer bekeken