Isis Nedloni

HEKEL , VROUW EN DE FEBRUARI DONKERTE

In de mist van eigen rook hangen zacht grommende mannen aan de bar van de buurtkroeg.
Buiten guurt de grauwe eind februari donkerte.
Aan de tafel bij het grote raam zit Hekel tegen een grote bloempot.
Vrouw zit erbij.
Ze omklemt een groot dik glas Irish koffie en lepelt zorgvuldig wat slagroom weg.
‘Ik zal geen anonieme zwerfster worden........ en ook geen zelfmoord plegen', zucht Vrouw vanuit de diepte.
‘Ho, Ho,' blaast Hekel wakker geschud en gaat vlakbij Vrouw aan de rand van de tafel zitten.
‘Daar ben ik blij om!', zet hij met zijn meest charmante stem in.
‘Dat zou te veel inhakken op mijn dierbaren', stoot ze in haar eigen cadans verder en lepelt nog meer room die als warme honing in haar mond stroomt.
‘Ja, wat hakt dat erin zeg!', stamelt Hekel met een nu wat wiegende beweging.
‘Het verscheurt je identiteit', schort Vrouw.
‘Het hakt je doormidden', volgt Hekel.
‘Je bent niet de moeite waard om verder te leven! Ze laten je abrupt in de steek!', schalt Vrouw verder met een schreeuw in haar intonatie.
‘En dan heb ik het nog niet eens over de traumatische ont - hecht- ings - na -sleep die je ondergaat!', spuugt Hekel mee.
Vrouw neemt een ferme slok.
Hekel klopt en wrijft haar hand.
‘En laten we het vooral niet hebben over het gemis. Dat -knelt- te- veel- in- deze- dag', spot ze verder.
‘Als ze eens wisten- die zelfmoordenaars- als ze eens wisten.........'
Na een lange donkere stilte wuift Hekel richting de bar en komt even later de rondborstige knipogende bardame met het bestelde rondje.
‘Die zijn van het huis', zwoelt ze in het Amsterdams.
Haar wangen blossen en wrijft ze behoedzaam door de weldadige haardos van Vrouw.
‘Geniet er maar van, schat!', brult ze warm.
Als ze zichzelf charmant terug wiegt richting bar heffen de mannen schielijk hun glas en proosten vriendelijk brommend richting Vrouw.
Deze proost wat aangeslagen terug.
Na een paar, door- de -vette- room- heen, hete slokken stort Hekel zich zorgvuldig op haar schoot en rolt zich als een jong opgekruld katje tussen haar dij warmte.
Dit houdt stand lang nadat de echte donkerte invalt en Billy Holliday haar verdriet herhalend uit de juke box laat stralen.