Isis Nedloni

BEDTEKENING NR. 3406

ZO PRACHTIG EN OVERWELDIGEND ZIJN DE GELUIDEN EN ZICHTEN OP DE BLIJDE LENTE! ZO ZWART DE BULDERENDE BODEM IN DEZE MONSERLIJKE CRISISTIJD.

Aan de horizon zie ik de contouren van  een kerktoren,  de bogen van een spoorlijn en vele nog doorzichtige grote karkasachtige  bomen met daarachter een laatste blik van de troostende rood ondergaande zon.
Vanmiddag  liepen we  daar. Ik had mijn rood met zwarte stippen zomer blouse aangetrokken , een opgerolde spijkerbroek(2x)   met lichtgewicht sneakers en kon waarempel onderweg jubelend mijn jack uit doen! Startklaar om weg te vliegen! Ook in tijden van nood gewoon je ogen opmaken ,je lippen rood verven, je parfum op sproeien en dan net te doen alsof je neus bloed.
Een nagenoeg lege trein kwam langs. We staken onze hand op. Een scherpe blijde toeter antwoordde. We lachten hard. 
Er liep bijna niemand op het boerenpaadje. En dat was maar goed ook. Mijn stille smeekbeden van de afgelopen dagen, dat het alsjeblieft niet druk bevolkt zal raken op 'mijn' boerenpaadje, hebben geholpen! Het is nu immers, in deze extreme tijden van lockdown met een kier ,  het hoogtepunt van de dag geworden!  In de kier zit dat  'ommetje' van pakweg 5 kilometer verstopt. Een dagelijks ritueel  is het geworden.  In regelmaat  wandelde ik hier al meer dan 15 jaren. 
Maar sinds de crisis voelt het anders en ben ik er dagelijks. Ik ben het boerenpaadje  vlak achter mijn huis nog dankbaarder dat zij bestaat en  o zo dankbaar dat het niet druk wordt. Mijn enige escape ( op een maal per week boodschapperen na)  uit het noodzakelijke gevangenschapsmodel. Een luxe ruimhartig luchtmoment . Zo voelt het. Iedere keer weer!
Het verveeld nooit. De natuur veranderd constant. Mijn ogen zien alles en lijken juist nu de veranderingen intenser op te slurpen. 
Om deze crisis tijd door te komen moet je vooral met de dag en in het hier en nu leven. Dat deed ik toch al veel maar nu nog bewuster. Het is nu een noodzakelijke overlevingshouding. Er gebeuren namelijk dingen die je verstand en je gevoel moeilijk kunnen plaatsen. Je wilt het ook allemaal niet weten. Je kunt niet tegen jezelf zeggen:
 'O ,dit houd ik nog wel drie maanden vol!' Want dat zijn veel dagen! 90 dagen vol spanning waar we niet om gevraagd hebben! Meer dan 90 dagen waarbij je de spanning in je schouders voelt trekken en verdrietige gedachten die je kracht willen kapen! Nee, daar beginnen we niet aan! 
Verder door blijven zwemmen.
 Niet kopje onder gaan. 
Zwemmen, watertrappelen, drijven...
Nee, je kunt beter tegen jezelf zeggen dat het zo prettig is dat de zomer misschien is begonnen! Dat we gezegend zijn met allemaal nog gezonde mensen om ons heen. Dat het een tijdelijke impasse is. Dat alles tijdelijk is. Dat het op den duur overgaat. En dat ze wereldwijd naar een vaccin aan het zoeken zijn die dan als de wiedeweer zonder enkel winstbejag op de markt zal verschijnen! Dat proces zal ver weg worden gehouden van de normale langdurige gangbare procedures. En hoop ik dat ze spoedig een andere methode gaan gebruiken om kinderen in instellingen of dementen in verpleeg tehuis weer regelmatiger aan hun dierbaren te koppelen! Want zoals het nu gaat is het een onmenselijke ontwikkeling. Er moet een middenweg bestaan! Geef de dierbare mantelzorgers wekelijks een test! Of trek ouders van de kinderen een beschermingsoveral aan! 
Doe iets om dit leed te verzachten!
Ook mijn Kafkakabouter bezoekt mijn hersens dagelijks. Vanmorgen hoorde ik iets verderop meerdere mensen ineens in een tuin staan. De een verkocht de ander iets vermoed ik en sprak men niet over de crisis. Maar die tuin is niet groot. Althans, waar je kunt staan. Er stonden, schat ik in, wel zes mensen op een klein oppervlak. Goed, dit moment duurde maar een kwartier. In dat kwartier kan het ergste gebeuren. Als ik over een paar dagen iemand hard en akelig hoor kuchen weet ik waar het moment van besmetting vandaan komt.
 Ook zag mijn Kafkakabouter twee mensen een klein huis binnen gaan waar twee andere mensen wonen.  Evenlater zaten ze  hoorbaar achter in de tuin rondom een tafel. Maar die tafel is  niet   groot of vierkant en hoorde mijn oren ook geen stoelen verschuiven. De consequentie van 1,5m afstand werd niet toegepast, aldus mijn Kafka kabouter!
De zon lonkte me naar de voortuin, heb het inmiddels woekerende geitenblad en nog wat andere groeisels  zo goed en zo kwaad verwijderd, de rest van de met groen blad open gebarsten planten met mest bestrooid en de schoffel van de buurvrouw geleend. Die begon een praatje. Ik stapte wel achteruit toen ze te dichtbij kwam. 
Op een bepaald moment was ik mijn hark kwijt. Ik zoeken en zoeken en zoeken! Nergens was de hark te vinden. Zouden de kinderen van buiten  toch niet...?? Na een kwartiertje balen vond ik de hark in de keuken. Hoe kwam de hark daar nou? We zijn allemaal in de war. Verstrooid was ik altijd al. Nu komt in de war zijn er nog bij. En dat is maar goed ook. Anders waren we robotten. Die kunnen geen virussen krijgen.
Dat de premier van Engeland Boris Johnson gegrepen is door het coronamonster, verbaasd me niet. Kijk maar eens de filmbeelden terug, dan zie je dat Boris al twee weken lang , voor hij naar de dokter werd gestuurd, met een enorme snotterneus de boel aan het deligeren was. Eerst als ontkennende clown en later als een iets meer serieuze leider.
Schrikbarend is het dat er nu in verpleeg -of verzorgingstehuizen ook corona uitbraken  zijn ontstaan! Ik begrijp er niks van! Hygiene is toch altijd al nr 1 aldaar? En mag je niet komen werken als je verkouden bent! Ik begrijp er niks van!
Ook  begrijp ik het geroep om een corona app niet. Zo'n app registreert dan waar je bent geweest mocht het corona monster van de ander  je hebben besprongen. Alle mensen die dan op 2 meter afstand in jou buurt zijn geweest krijgen dan een seintje! Hoezo 2 meter? Op anderhalve meter waren we toch veilig van besmetting? Dan hoef je toch uberhaubt niet bang te zijn? Nee, zo'n app zou juist moeten aangeven of je per ongeluk de anderhalve meter afstand hebt doorbroken. En dan nog. Als je elkaar niet aanraakt of de ander behoest, kan er toch niks gebeuren? Nee, geef mij maar verplicht een mondkapje. Dan kun je tijdens het boodschapperen niet per ongeluk aan je neus kriebelen en erger nog, dan kan diegene die hoest en besmet is niet veel kwaad doen! Een goed mondkapje is veel effectiever dan zo'n verklik- app die de logica mist. Mijn foon blijft toch op de stand-locatie voorzieningen-uit.
Ook die schreeuwerige gevoelloze stemmetjes van die meiden op tv zenders die ik nooit bekijk ,verpesten mijn oren. Weg jullie! Een horror crisis op scherpe vrolijke gevoelloze  toon verkondigen, daar heb ik  helemaal niks mee en denk dan aan robotten. Ditzelfde geldt ook voor het lied wat een troepje  Nederlandse zangers op schelle wijze in elkaar frutselden. Het is verdwenen in de schreeuwende modderpoel van onze vergankelijkheid. 
Toen het enorme mooie hoopvolle lente weer losbrak reed er ineens een auto recht op ons af, werd er agressief getoeterd of om bochten gescheurd met piepende gierende banden. 
Voor de een is het stralende lente weer een bron van nieuwe levenslust om de dag door te komen, voor een minderheid het moment om zijn of haar frustratie en angsten om te zetten in eng  agressief rijgedrag!
Wat een leed : 
Om de crisis te bezweren zou er linearect een enorme  geld fabriek moeten worden opgestart en dan via een landelijk loket overal verspreid de zinkende ondernemers moeten redden van de verdrinkingsdood. Geef ze een nummer, betaal de rekeningen die ze inbrachten en ga dan later op jacht naar eventuele fraudeurs. Zet de geld kraan open! Doe iets!!!
Straks komen er zgn hoest-speur- honden te voorschijn. Wedden? Dat zijn honden die getraind zijn om hoestende mensen te kunnen opsporen. 
Staat de hond grommend voor je dan gaat hij ook automatisch zijn geur achterna en ruikt hij of je corona hebt.In dat soort taferelen gaan we terecht komen denkt mijn kafkakabouter. Die is zo gek nog niet!
Morgen is het Pasen. Ik hou mijn hart vast. Mensen zijn nog steeds te geconditioneerd om in de wijsheid te vallen. Over twee drie weken breekt er weer de corona hel los in onze ziekenhuizen.Ik hou mijn hart vast...
Enfin, de tijd zal het leren!
Het is een vreselijke tijd!
Maar ook een tijd dat mensen veel kunnen leren!
Kunnen mensen dat wel?
Tijd tot bezinning op allerlei gebied!
Een andere weg is er niet.
The show must go on!
Maar dan anders!
Kon ik maar toveren!
Kon ik maar toveren!!