Isis Nedloni

10-04-2021 Saskia Noort

‘Onlangs staken de Vrouwen voor Vrijheid mijn boeken in de hens, omdat mijn column over hun hang naar extreemrechts hun niet beviel. Gelijktijdig plakte Vizier op Links rode stickers op de deuren van enkele linkse opiniemakers met de tekst: deze locatie wordt geobserveerd door de volgers van Vizier op Links. Naar aanleiding van de verbranding van drie van mijn boeken op een chique Weberbarbecue (naar verluidt werden op Telegram nog veel meer van mijn boeken verbrand door de zich Übermensch wanende yoga-elite) schreef Sophie Smit een heel puntige brief in de Volkskrant, als reactie op het drie pagina’s grote podium voor de ‘spiritrutten’. Hierin vroeg ze of Sietske Bergsma, de boekverbrander, zich thuis voelt in het gezelschap van totalitaire leiders als Pinochet, ayatollah Khomeini, Hitler en evangelische christenen, die ook graag tot boekverbrandingen opriepen.

Mevrouw Bergsma gaat daar geen antwoord op geven, als de slimste en de hatelijkste van het stelletje, omdat zij zich inderdaad uitstekend thuis voelt in dit gezelschap. Opvallend hoe organisaties die de term ‘vrijheid’ in hun vaandel dragen, zelf de vrijheid van iedere andersdenkende met zeer onfrisse methodes, die niet voor niets refereren aan ons bruine verleden, bestrijden. Censuur, intimidatie, smaad, verdachtmakingen, nepnieuws verspreiden, allemaal uit naam van hun warme moederhart.

Niet alleen boekverbrandingen en doxen behoren tot de gereedschapskist van dictators, sekteleiders en fundamentalistische machthebbers om het volk mee te mennen. Ook het pronken met het moederhart behoort daartoe. Het beheersen en controleren van ons voorplantingsorgaan is favoriet bij rechts en religieus. Abortus moet verboden, moeders horen achter het aanrecht, je echtgenoot seks weigeren mag niet, stemmen kunnen ze beter aan hun intelligentere mannen overlaten, evenals het hebben van een mening.

De bonzende Moederharten geven de beschikking over hun baarmoeder maar wat graag uit handen om vervolgens prat te gaan op het feit dat zij louter uit eierstok, voedende tiet, en moederliefde bestaan. Alles wat zij doen en laten, is ten gunste van het nageslacht. Bestaan ze zelf nog? Ja, als lichaam, perfect gevormd door yoga, gesterkt door Wim Hof, gebruind op Ibiza, getoond op Instagram. Vanuit zachtheid, intuïtie en verbinding, vol in de waarheid, besluiten ze boeken van andere moeders met een andere mening, te verbranden.

De onfrisse combinatie van de moederschapsideologie en Körperkultur met populisme kennen we nog uit 1935. Kristallnacht, boekverbrandingen, het Moederkruis dat Hitler gaf aan arische vrouwen met meer dan twee kinderen, ik kan me bijna niet voorstellen dat Sietske Bergsma niet weet welke associaties haar boekbarbecue oproept.

Over twee weken gaat het vierde seizoen van The Handmaid’s Tale in première en het is niet voor niets dat ik en velen met mij deze serie bingen, om vervolgens nachten wakker te liggen over de parallellen in onze huidige wereldproblematiek met die van de dystopische nachtmerrie die Gilead heet. Milieuvervuiling, pandemieën, religieus populisme, mannelijke heersers die bepalen wat er met vrouwelijke voortplantingsorganen gebeurt, censuur, het gemak waarmee mensen zich schikken in de nieuwe regels. En wie staat er aan de wieg van dit systeem, ontsproten aan ongewilde kinderloosheid? Een vrouw. Alles wat in The Handmaid’s Tale gebeurt, heeft daadwerkelijk ergens in de wereld plaats gevonden, volgens de auteur, Margaret Atwood. Misschien moeten de Moederharten eens wat minder ijsbaden nemen’.

********************************************************************