Isis Nedloni

MIJN ONBEKENDE BEKENDE OOM OSWALD WENCKEBACH

OSWALD WENCKEBACH WAS MIJN OOM.

IK HEB HEM HELAAS NIMMER BEWUST MEEGEMAAKT.

HIJ WAS DE ZOON VAN HET ZUSJE VAN MIJN GROOTVADER EN IS NAAR MIJN GROOTVADER GENOEMD DIE OSWALD HENNY HEETTE.

OOK HEM HEB IK NIMMER GEKEND.

OM EEN IDENTITEIT TE VERSTEVIGEN IS HET GOED OM DE GESCHIEDENIS VAN JE  VOOROUDERS TE LEREN KENNEN.....VANDAAR MIJN BLOG OVER DEZE ONBEKENDE OOM DIE IK VAST BEHOORLIJK LIEF HAD GEHAD BIJ ONTMOETINGEN.

VANDAAG KWAM IK VOOR HET EERST ZIJN GEZICHT TEGEN OP INTERNET. DAT WAS EEN PRACHTIG MOMENT. OP DE PORTRET FOTO KUN JE ZIEN DAT HIJ FAMILIE IS. DE VORM VAN HET GEZICHT...DE ARISTOCRATISCHE NEUS.

MIJN MOEDER  WWW.ERIEHENNY.EXTO.NL

WAS ALTIJD DOL OP HAAR OOM. ZE VERTELDE DAT HIJ OP EEN BEPAALD MOMENT IN ZIJN ZEER CREATIEVE LEVEN  EEN BEPAALDE AFKEER  HAD GEKREGEN AAN DE PRACHTIGE REALISTISCHE SCULPTUREN DIE HIJ ALTIJD MAAKTE EN VOEGDE LATER STEEDS MEER AUTHENTICITEIT TOE AAN ZIJN WERK. MONSIEUR JACQUES...DIE O.A.  BIJ DE INGANG VAN HET KROLLER-MULLER MUSEUM STAAT,  IS DAAR EEN GOED VOORBEELD VAN.

. 

OP INTERNET VOND IK EEN MOOI OVERZICHT VAN ZIJN LEVEN:

Ludwig Oswald Wenckebach werd in 1895 in Heerlen. Hij ging rond 1910 in de leer bij zijn oom, de schilder Willem Wenckebach. Vervolgens volgde hij een klassieke opleiding aan de Kunstnijverheidsschool in Haarlem. In 1914 trok hij naar Wenen om daar aan de kunstacademie te gaan studeren. Hij maakte naast schilderijen ook houtsneden, etsen en lithografieën. In 1919 kwam hij terug naar Nederland en ging in Schagen wonen. Daar maakte hij kennis met de beeldhouwer John Rädecker die hem aanzette om te gaan beeldhouwen. Toch liet hij de grafische kunst niet geheel vallen, getuige de postzegel (van 3 cent) die in 1928 van zijn hand verscheen ter gelegenheid van de Olympische Spelen in Amsterdam.

Als beeldhouwer was Wenckebach autodidact. Aanvankelijk werkte hij, mede door de tijdens een verblijf in Griekenland opgedane indrukken, in de klassieke Griekse traditie. Hij maakte beeldhouwwerk voor (de restauratie van) gebouwen en standbeelden en portretten in steen en brons. In 1935 volgde een benoeming tot buitengewoon hoogleraar boetseren en beeldhouwkunst op de afdeling Bouwkunde aan de Technische Hogeschool Delft. Na de Tweede Wereldoorlog maakte Wenckebach enkele oorlogsmonumenten (o.a. Alphen 1949, Haarlem 1949, Middelburg 1950). Daarnaast ontwierp hij ook munten en penningen, zoals de in 1950 geslagen gulden met de beeltenis van Juliana.

 

Pas in de jaren vijftig ontwikkelde Wenckebach geleidelijk aan een meer eigen, figuratieve stijl. Eerst kwam hij los van de classicistische traditie met haar heroïsche, atletische of juist archaïsche figuren. Hij hanteerde een subtiele wijze van stileren, maar zijn figuren behielden een bepaalde strengheid. Langzaamaan kregen zijn vrije figuurplastieken een eigen karakter met een strakke, gestileerde vormgeving en een milde, meer alledaagse – soms ironische –uitstraling.

Rond 1955 werd Oswald Wenckebach benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. In 1962 stierf hij in Noordwijkerhout.

 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Lees meer >> | 2403 keer bekeken

Isis Nedloni :BEDTEKENSPECTAKEL

Lees meer >> | 999 keer bekeken

Isis Nedloni :ODE AAN DE DOOD 2006

Lees meer >> | 951 keer bekeken

VAN DE SCHOONHEID EN DE TROOST

KIJK…HIER ZIE JE HET LIEFSTE HONDJE VAN DE WERELD.

SAMMY.

SAMMY WAS MIJN LOGEERHONDJE.

ZO OM DE ZOVEEL TIJD ZAGEN WE ELKAAR.

DAN DRAAIDE ZE VAN BLIJDSCHAP WEL EEN KWARTIER OM ME HEEN

HALF JANKEND VAN PLEZIER.

S ‘MORGENS MOCHT ZE ALTIJD IN MIJN KNIE HOLTES LIGGEN.

DAN SLIEPEN WE SAMEN NOG EEN TIJDJE DOOR.

S’ MIDDAGS GING ZE RAVOTTEN IN DE VELDEN.

ZE ZWIERF ALTIJD OM ME HEEN OF LAG OP MIJN SCHOOT OF AAN MIJN VOETEN.

SAMMY WAS HET LIEFSTE HONDJE VAN DE WERELD.

WAS….WANT ZE IS ER NIET MEER.

WANT SAMMY IS DOOD.

EEN PAAR MAANDEN GELEDEN LIEP ZE SAMEN MET HAAR BAASJES BIJ EEN STRANDTENT AAN DE KUST VAN SPANJE.

DAAR KWAMEN ZE WEL MEER.

DE HERDERSHOND DIE BIJ DE STRANDTENT HOORDE GEDOOGDE HET LIEVE HONDJE PRIMA. BEHALVE DIE DAG.

INEENS WERD DE HERDERSHOND EEN MONSTER.

HIJ VLOOG OP SAMMY AF EN VOOR IEDEREEN HET IN DE GATEN HAD HAD HIJ LIEVE SAMMY IN ZIJN BRUTE BEK.

EEN PAAR UUR LATER STIERF SAMMY EN IS ZE EEN DAG LATER OP EEN PRACHTIG KUSSENTJE IN DE TUIN ALDAAR  BEGRAVEN.

ONDER DE FRUITBOMEN.

OVER EEN WEEK KOMT HET STEL NAAR HOLLAND OM DE THEETUIN IN MILLINGEN WEER START KLAAR TE MAKEN.

EEN VAN DE LIJSTJES MET HET HONDJE KRIJGEN ZIJ.

DAT ANDERE LIJSTJE, HET OVALE,  HANG IK AAN MIJN MUUR EN SLEUR IK HET HONDJE OP DEZE WIJZE VOOR ALTIJD MET ME MEE MIJN LEVEN IN.

IK HIELD ERG VEEL VAN SAMMY EN SAMMY HIELD ERG VEEL VAN MIJ.

ONZE LIEFDE ZAL NOOIT MEER OVERGAAN…

OM HAAR TRAGISCHE DOOD EEN PLAATS TE GEVEN ,BEN IK GAAN TEKENEN. EN LATER CRE-EERDE IK DIT TROOST-TROON-PORTRETJE.

DAT GAF ENIGE TROOST…

Lees meer >> | 869 keer bekeken

NA EEN MINUUTJE ZIE JE ME LEVEND TUSSEN MIJN JUWEELTJES EN WERKPARADIJS

 http://www.youtube.com/watch?v=VS5RBEVHxvI

Lees meer >> | 815 keer bekeken

OLIFANT EN TIJGER

OLIFANT EN TIJGER LIEPEN DOOR HET GROTE UITGESTREKTE DONKERE BOS.

‘IK BEN MOE’, RIEP TIJGER TEGEN OLIFANT.

OLIFANT HOORDE HEM NIET EN SJOKTE IN GEMOEDELIJKE CADANS VERDER.

NA EEN POOSJE BEGON TIJGER TE PUFFEN EN TE KREUNEN, TE ZUCHTEN EN TE STEUNEN.

OLIFANT STOPTE, KEEK MET EEN VERONTRUSTTE FRONS OP ZIJN VOORHOOFD NAAR TIJGER EN VROEG:

‘WAT IS ER MET JOU AAN DE HAND?

JE ZIET BIJZONDER BLEEK!’

TIJGER ZUCHTTE DIEP EN ZEI:

‘IK BEN MOE...BEHOORLIJK MOE...’

OLIFANT KEEK NAAR TIJGER EN OBSERVEERDE HEM NOG EENS GOED.

TOEN OLIFANT DAARMEE KLAAR WAS KREEG HIJ TERSTOND NOG EEN RIMPEL OP ZIJN VOORHOOFD.

HIJ SCHRAAPTE ZIJN MOED BIJEEN EN ZEI:

‘JE BENT NIET ALLEEN MOE TIJGER...JE TRILT ER OOK NOG BIJ!’

TIJGER BEKEEK ZIJN LIJF EN DACHT, VERREK...OLIFANT HEEFT NOG GELIJK OOK.

HIJ PROBEERDE HET TRILLEN TE STOPPEN, MAAR HET LUKTE NIET.

DE TRILLING WAS VAN PLAN TE BLIJVEN.

VOORLOPIG ALTHANS.

‘KLIM MAAR OP MIJN RUG’, ZEI OLIFANT ZWOEL.

‘DAAR KUN JE UITRUSTEN.’

Lees meer >> | 990 keer bekeken

UIT NODIG ING

ART BRUT IS OOK EEN AFSTAMMING VAN DE OUTSIDER ART STROMING.

EEN VAN DE GRONDLEGGERS VAN ART BRUT IS JEAN DUBUFFET ZIE:  http://www.en.wikipedia.org/wiki/Jean_Dubuffet

Lees meer >> | 1105 keer bekeken

DE VREES VAN OUD

Lees meer >> | 882 keer bekeken

Isis Nedloni : HET MESSEN KISSIE

Lees meer >> | 1374 keer bekeken

MEREL, MUIS EN HET GESTOLEN LICHT

MEREL EN MUIS EN HET GESTOLEN LICHT .

MEREL EN MUIS ZATEN ZOALS GEWOONLIJK AAN HET EIND VAN DE MIDDAG AAN DE RAND VAN HET BOS EN ZOCHTEN NAAR HET OVERZICHT VAN DE VERGLEDEN DAG.

'DEZE DAG ZAT VOL STREKEN,' PREVELDE MUIS EN WREEF LANGZAAM OVER HAAR VERMOEIDE POOTJES.

MEREL KEEK NAAR DE POOTJES VAN MUIS, WEES VERVOLGENS NAAR HAAR VOETJES EN ZEI:

'JE ZULT VAST EEN BEHOORLIJK LANGE WANDELING AFGELEGD HEBBEN, WANT ER KOMT ZELFS STOOM AF!'

MUIS KNIKTE EEN PAAR KEER EN ONTSTONDEN ER BLOSJES OP HAAR WANGEN.

TOEN ONTSNAPTE ER EEN LANGE AANGENAME ZUCHT UIT HAAR KEEL.

'HET WAS DE MEEST VROLIJKSTE WANDELING DIE IK OOIT MAAKTE. ALLES ZWIERDE EN KNETTERDE BLIJDSCHAP ONDERWEG!

MEREL KLAPTE IN HAAR HANDEN EN RIEP:

'HOERA!

HOERA!

HOERA!'

MUIS GLUNDERDE.

DAARNA KEKEN ZE LANG NAAR DE HORIZON.

ER WAS EEN ORANJE GLOED ONTSTAAN.

HET LEEK WEL OF DE HEMEL IN BRAND STOND.

TOEN KEEK MUIS NAAR MEREL EN FLUISTERDE:

'ER GLIJDT EEN STRAALTJE ONDER JE NEUS.'

MEREL HAALDE HAAR NEUS OP , PAKTE EEN ZAKDOEK EN DEPTE HET STRAALTJE DROOG.

ZE SNOOT EEN PAAR KEER FLINK, HAPTE NAAR LUCHT EN GRINNIKTE:

Lees meer >> | 873 keer bekeken