Isis Nedloni

OM(VER)GEVING

Lees meer >> | 825 keer bekeken

TIJD STEEKT DOOR HAND

Lees meer >> | 861 keer bekeken

GAT IN HAND

Lees meer >> | 1221 keer bekeken

DE HOER, DE KIP EN DE ZAK VAN SINTERKLAAS

Hoer loopt incognito wat somber zonder doel door de druk bevolkte winkel straten van de stad. Kip scharrelt mee. Tussen de stoeptegels en de goten in de weg vindt hij telkens restanten voedseldeeltjes. De ene keer is dat , bij geluk , een stukje patat met nog een vette klodder mayonaise erop, een andere keer een stuk brood van een hamburger of zoiets dergelijks.
Ineens ziet Kip Hoer niet meer lopen.
Met een lichte paniek in zijn pootjes zet ze het op een lopen.
Verderop , om de hoek, staat een groepje mensen.
Sinterklaas staat in het midden.
Kip wringt zich in het gezelschap en roept luid:
‘Hebben jullie Hoer gezien?'
De mensen schrikken van Kip haar woorden en deinen achteruit.
Alleen Sinterklaas blijft stil staan.
Op zijn gezicht ontstaat een pruillip.
Voor hem staat een dikke grote bruine zak.
Soms beweegt de zak iets.
Kip vertrouwt het niet.
Ze vliegt op de zak af en trekt aan het koord die de zak dicht houd.
Dan floept het hoofd van Hoer uit de zak.
‘Áha, ben je daar?', zegt Kip volledig aangedaan.
Sinterklaas krijgt een rode blos op zijn wangen en beginnen de mensen in ondraaglijke hoeveelheden te fluisteren en binnends- monds te murmelen.
‘He Kip', zegt Hoer onschuldig, ‘Ga je mee naar een warm land?'
Ze houdt de zak open zodat Kip er in kan springen.
‘Ben je helemaal besodemietert', roept Kip hoorbaar boos.
‘Die Sinterklaas nept jou!'
Kip fladdert omhoog en trekt de baard van Sinterklaas omhoog.
Hoer springt uit de zak, geeft Sinterklaas een draai om zijn oren en loopt samen met Kip triomfantelijk richting de kroeg.
Als ze beiden pontificaal en minder geschrokken achter een grote mok met chocolade melk met slagroom zitten vraagt Kip:
‘Waarom zit zo'n doorgewinterde vrouw als jij nou in de zak van Sinterklaas?'
Hoer slikt en fluistert:
‘Ik wilde em echt geloven!'
Kip schudt ontroerd haar hoofdje.

Lees meer >> | 1228 keer bekeken

DE DOOD GEVANGEN

Lees meer >> | 1012 keer bekeken

HEKEL EN DE KERSTLOOSHEID

‘Ik heb echt geen zin in kerst hoor!’ kraakt Hekel sjaggerijnig vanachter

een kop dampende erwtensoep. ‘Nou, nou,’ schraapt een

Amsterdamse aan hetzelfde tafeltje in de stille buurtkroeg in het

centrum. ‘Dat eeuwige gevreet en dat goed houden van sferen,’

schokt het wezentje verder. ‘En dan daar buiten…al die honger…

al die dorst…al die onmetelijke gruwelijke stinkende grove

misdadige oorlogen die onze huiskamers binnen spatten en daar

verder kreperen, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.’ De

afgrijselijke tragische beelden die telkens koud op de vloer voor

onze voeten ligt te spartelen. Moeten we roerloos blijven zitten?

Net doen alsof het ons niet raakt. Onze adem niet in houden.

Kunnen we ze uit onze dromen weren? Zijn onze netvliezen daar

wel tegen bestand? ‘Ho, ho…,’ hou het effe gezellig hier!’ kneist

de Amsterdamse verder. ‘Waar jij nou over zit te zeiken, gebeurt

al eeuwen hoor! Die honger, dorst en oorlog.’ Alleen we zagen of

hoorden het niet voor ons gezicht uiteenspatten. Dat is het grote

verschil. Ze schuift bonkig, met een ietwat zuur gezicht, haar stoel

dichterbij de tafel. ‘Ja, ja,’ slikt Hekel verder. ‘En dan die schijn

heilige geloofsuitdrukkingen.

Ik heb er niks mee!’ De Amsterdamse buigt haar hoofd iets

naar beneden, en vangt met een strenge oogopslag, de blik van

Hekel. ‘Heb jij dan een oplossing hoe we de donkere dagen kunnen

doorbreken?’ scherpt ze verder. Nog voordat Hekel zijn gedachten

enigszins kan ordenen, pakt ze hem iets lomp beet, loopt

naar de oude jukebox en kiest een nummer. Even later zwieren ze

een poosje op Brels melancholische schone klanken en kraakt de

houten vloer bij tijd en wijlen voorzichtig met het zingende ritme

mee. Inmiddels is de buurtkroeg met meerdere schuilende klanten

gevuld en zingt RondBorstige BarVrouw achter haar tap met blijde

rode koontjes luidkeels mee. Als de Amsterdamse en Hekel wat

verhit weer achter een tweede kop dampende erwtensoep zitten,

is Hekel zijn sombere bokkige gedachten kwijt en roept hij olijk:

‘Geef de hele zaak een rondje!’

Het blijft daarna de hele avond behaaglijk warm in de buurtkroeg

van de stad...

Lees meer >> | 845 keer bekeken

PROZA; VERLANGEND VUUR

Ach, mijn lief....zou je zo lief willen zijn om mijn
laatste prinsessen foto,
die met de glinsterende lach
en
mijn blik in de hemel waar ik
zo gelukkig mezelf was,
kon zijn,
op de schaarste momenten met jou,
bij de andere foto's willen plaatsen?
Dan ben ik voor altijd tussen jou,
met jou samen.
Alvast.
Zou je dat willen doen
voor ik afreis naar de diepte
van de oceaan waar andere zoenvissen
met hun schubbetjes mijn huid kietelen,
waar de wapperende zee me lonkt
met haar eeuwige sirenes
en
woest golven gebeuk,
waar de storm mijn haren fris houdt
en
mijn voeten optilt als een vlinder,
waar de tijd anders is en de ruimte
vrijdenkend van geest,
nimmer benen breekt,
waar de liefde zichzelf klotsend
en lief morrelend water geeft,
waar niks verdord uitgeblust
langzaam sterft of niet meer in koude leeft,
waar alles echt is en op zijn plaats,
waar het zonder afwijzend verschijnsel
existeert of trillende angst
die alles dichtknijpt en vermorzeld
tot ook niets meer leeft...
Waar alles woest schoon door buldert,
nooit uitgeblust neer valt,
maar zielen troost tot de horizon van ademontnemende lusten
en driften dragers die blijvend wolken luchten kussend
en verlangen naar de eensgezindheid van liefdes
stormen van weleer,
naar dingen die niet eindigen
en me altijd vangen in haar koesterende roepende vuur....

Lees meer >> | 976 keer bekeken

VOETLICHT

Lees meer >> | 869 keer bekeken

OPZET NIEUWE SYMBOLIEK VANUIT DUMMY

Lees meer >> | 810 keer bekeken

VANDAAG BEN IK EEN 'FILMSTER'

Lees meer >> | 788 keer bekeken