OUTSIDER ART PROJECT 'ONE BARE FOOT SQUARE' EXPOSITIE IN SEOUL

DE WONDERBAARLIJKE GORGEOUS OutsiderArt Expositie In Seoul georganiseerd door Chutima Nok Kerdpitak van het #uncookedculture en #onebarefootsquare  project in geweldige samenwerking met Helen Roeten van het #livingmuseum. Chutima Nok Kerdpitak reist al jaren lang met een verrukkelijk gekleurde rolkoffer over de hele wereld met honderden outsiderart werken op doek,(40x40cm)  om op de meest uiteenlopende prachtige plekken exposities te voorschijn te toveren en ben ik er enorm trots op om een van de deelnemers te kunnen zijn!!!!  HIEPHIEPHIEPHOERAAAA!!!!!! 

Lees meer >> | 656 keer bekeken

PROZA UIT OUTSIDER ART ZIEL

Schuld en boete gedachten zijn

destructief voor zelfrespect. kan

jou het schelen dat je even de emotie

verliet en op afstand positieve feiten

benoemde. Ongezond om daar dan

dagen later nog over na te denken

alsof iets verraden was of

losgelaten door de winterkou

en wij allen wegstoven in

gierende sneeuwstorm zonder

warmte banden geheel op jezelf

aangewezen. Ontwaakt uit deze

destructie en schatwaardes

vanuit het hart. Wij dwalenden

of ingebonden in zelfgebouwde

coconnen om kou buiten te

sluiten en de geniepigen

uit te hongeren zonder

ooit te zijn opgevallen

weggekropen tussen

het argeloos weg gegooide afval

terwijl er verweg edel bloed door

je stroomt verlangend naar nageslacht

dichterbij nooit uit het oog verloren

of uit je gedachten wetende dat het

goed komt en de lijn  die is uitgeworpen

altijd intact blijft zonder dat je weet

wat zich werkelijk afspeelt door pijnlijke

taalbarriere er schuldig genoeg niet

ingestampt krijgt. Wat ik ook doe mijn

geheugen staakt en wacht op kansen

na de zomer.Geen nieuws schijnt goed

nieuws te zijn in contact arme wereld

met overprikkelingen van onechte

wegvluchtwerelden die geen vat op

mij krijgen omdat creatie in vrijge-

vochten vorm in het 'niks' of juist

het 'eigen' haar dingen kan baren.

Ondertussen glijdt de tijd in eigen

gekozen hoedanigheid zich voort

geheel off line stukjes bij elkaar

Lees meer >> | 585 keer bekeken

OUTSIDER ART EXPOSITIE IN HET CLAVERHUIS IN DE JORDAAN

Lees meer >> | 617 keer bekeken

OORLOGSVERLEDEN LUCEBERT ZOU NIET MOGEN VERBAZEN.

Omdat ik een groot Fan van Lucebert ben en het gehak via de media niet zo goed kan verdragen,  ben ik opnieuw gaan graven in de biografie die Peter Hofman in 2004 over Lucebert schreef.

 De jaren 43-45 worden door Hofman uitvoerig beschreven en bespeur je daarin een totaal andere invalshoek dan nu, anno 2018 , het geval is.

Daarom dit verhelderende artikel.

Door Dik Volkuil geschreven:

"In maart 1943 meldde de 17-jarige Van der Zant zich opeens bij de SS. Samen met Bertus Swaanswijk, beter bekend als de dichter Lucebert, was hij in een vlaag de Meldungsstelle van het SS-Ersatzkommando op de hoek van de Dam en de Nieuwendijk binnengegaan en had zich ingeschreven. Zijn vriend aarzelde nog en voerde het voornemen niet uit. Vandaar dat Lucebert nooit het etiket 'fout' opgeplakt heeft gekregen."

Bovenstaande passage staat in Grijs Verleden, een beroemd boek uit 2001 waarin historicus Chris van der Heijden afrekent met het idee dat 'goed' en 'fout' in de jaren 1940-45 al scherp waren onderscheiden. De meeste Nederlanders waren volgens Van der Heijden 'grijs' en opportunistisch: "de werkelijkheid was veel complexer dan we denken."

Kotsen

Vandaag werd bekend dat de dichter Lucebert in de oorlog nazistische en antisemitische opvattingen had. Luceberts biograaf Wim Hazeu schrijft erover in de biografie van de door hem zeer bewonderde kunstenaar.

Hazeu had het manuscript van zijn boek al af toen hij werd benaderd door de dochter van een vrouw die in de oorlog bevriend was geweest met Lucebert. Hij had haar vanuit Duitsland - dat hij zijn 'Wahlheimat' noemde - brieven geschreven waaruit zijn nazi-sympathieën zonneklaar bleken. Hazeu was hierdoor totaal verrast en zo verbijsterd dat hij al snel niet verder kon lezen, zegt hij tegen de Volkskrant. "Ik ben opgestaan van achter de tafel, naar buiten gelopen en heb staan kotsen."

Verschrikkelijk

Ook Luceberts vriend Remco Campert wist van niets. "Ik heb nooit iets vermoed en ik vind het verschrikkelijk", zegt de dichter in de krant.

Historicus Van der Heijden vindt die verbazing van Hazeu en Campert dan weer verbazend. "Ik roep al vijftien jaar dat het veel complexer ligt dan we dachten. In veel gevallen lagen 'goed' en 'fout' niet ver van elkaar."

De vriend met wie Lucebert naar de SS ging, werd later bekend als de dichter Hans Andreus. Hij meldde zich wel bij de SS, waarvoor hij in Joegoslavië en aan het Oostfront vocht. Hij had al snel spijt gehad, maar kon niet meer terug en hield daardoor zijn hele leven het stigma fout te zijn geweest.

Suf Nederland

Toch was er tussen de mentaliteit van de twee vrienden nauwelijks of geen verschil, constateerde Van der Heijden in 2001 al. "Beiden hadden van praktische politiek geen benul en hadden er ook geen belangstelling voor. Fascisme stond voor hen gelijk aan 'vitalistisch', een even dromerig als heftig verlangen naar groots, meer en anders."

Van der Heijden voegt eraan toe dat het destijds pubers waren, jochies die baalden van het suffe Nederland. "Dit is het zoveelste geval waaruit blijkt dat de scherpe scheiding tussen 'goed' en 'fout' een valse constructie is. Hazeu en Campert zijn daarin blijven geloven, hoewel de laatste jaren volop publicaties zijn verschenen waaruit blijkt dat het ingewikkelder was."

Van der Heijden vindt het geval-Lucebert extra fascinerend omdat hij zich na de oorlog als model-verzetsheld presenteerde. De vijftigers, waartoe Lucebert en Campert behoorden, hebben volgens hem "een enorm verhaal gemaakt van hun anti-establishment denken, dat ook links denken was. Dat zou zijn voortgekomen uit de oorlog, toen ze anti-Duits waren."

Niet zuiver

Ook het verhaal van Campert is ingewikkeld, althans dat van zijn vader Jan Campert. Die is vooral bekend van het gedicht De achttien dooden over de eerste gefusilleerde verzetsstrijders tijdens de bezetting. Jan Campert stierf in concentratiekamp Neuengamme en gold na de oorlog als een verzetsheld.

Maar in 2005 beweerde een verzetsman dat Campert in Neuengamme als verrader door het verzet was geliquideerd. Dat verhaal bleek niet te checken. Onderzoek in opdracht van de gemeente Den Haag wees wel uit dat Campert niet geheel zuiver was geweest. Hij had bijvoorbeeld Duitse propagandaboekjes vertaald en gesolliciteerd bij het persbureau ANP nadat daar alle Joden waren ontslagen.

Achteraf bleek al veel langer bekend dat er 'iets' met Jan Campert was geweest. Het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie concludeerde al in 1950 dat de dichtersmythe niet klopte.

Schande

Van der Heijden zegt dat ook hieruit weer blijkt dat de scheiding tussen 'goed' en 'fout' niet heel duidelijk was. "Je kon tegelijk in het verzet zitten en fout zijn. Dat willen mensen niet horen."

Van der Heijdens opmerkingen over Lucebert bleven destijds overigens bepaald niet onopgemerkt. Hij werd erop aangevallen door onder anderen NRC-columnist Elsbeth Etty en in het tv-programma Buitenhof. "Een schande was het dat ik de goede Lucebert zo door het slijk durfde halen. En kijk nu eens."

P.C.Hooftprijs

Lucebert heeft in zijn leven vele literaire prijzen gekregen, waaronder de P.C.Hooftprijs in 1967 en de Prijs der Nederlandse Letteren in 1983. Secretaris Aad Meinderts van de stichting die de P.C.Hooftprijs toekent is geschokt door het nieuws, maar verbindt er geen consequenties aan.

"Zijn poëzie wordt er niet slechter door. Het zou belachelijk zijn als die hierdoor aan waarde zou verliezen." Het intrekken van de toekenning van de prijs is dan ook niet aan de orde. "Nee, stel je voor. Eenmaal gegeven blijft gegeven."

Ook bij de Taalunie, waarin de Nederlandse en Belgische overheid samenwerken om de Nederlandse taal te bevorderen en die de Prijs der Nederlandse Letteren uitreikt, is men geschrokken. Een inhoudelijke reactie heeft woordvoerder Martijn Nicolaas nog niet. "Dat moeten we eerst onderling bespreken."

Aldus DIK VERKUIL.

Redacteur Online

Lees meer >> | 609 keer bekeken

HEKEL EN HET AFSCHEID VAN JONG ZIJN

HEKEL EN AFSCHEID VAN HET JONG ZIJN.

De stad ligt gevangen in een grijze stormachtige herfstdag . Het is een dag die je het liefst overslaat. Een dag die nooit heeft mogen bestaan.

In de buurtkroeg is het nagenoeg leeg. Achter de bar poetst RondBorstigeBarvrouw neuriënd de glazen . Een man in een grauwe beige regenjas zit aan de houten leestafel bij het grote raam. Hij roert in zijn lauwe koffie en leunt zwijgend over een krant .

Aan de kop van de bar zitten twee verlopen vrouwen wier jeugd veel te vroeg aan de wilgen is gehangen. Hun blikken zijn hol en komen er rauwe klanken uit hun doorrookte kelen. Er staat een fles rum binnen handbereik en slurpen ze hoorbaar uit hun inmiddels vet geworden glaasjes. Dan stoot de ene vrouw de andere aan en wijst , knikkend met haar hoofd, richting het raam. 'Kijk nou wie er aankomt,' moppert de ene. De andere draait haar hoofd trillend om,loert naar buiten, ginnegapt even en concentreert zich daarna weer op haar glaasje

Aan de overkant van de gracht loopt MooieVrouw. Ze verstopt zich in een dikke zwarte namaak bontkraag en duwt zichzelf moedig door de storm , richting de buurtkroeg .

Hekel, haar (25 cm hoge) fantasie vriendje, zit op haar schouder. Met een hand houdt ze stevig zijn voetjes vast. Haar vriendje mag niet weg waaien!

Hekel houdt wel van de storm die de stad in zijn greep heeft en wijst af en toe kirrend naar de grote ontsnapte bladeren die over de straten huppelen of knetterend als vastgelopen vliegers vast zitten in de takken van de bijna kale bomen. MooieVrouw geniet mee; Ze voelt de tinteling langs haar huid glijden en luistert vol genoegen naar het overheersende geruis en geroffel van de loeiende wind die zich losbandig langs de daken en de steegjes wringt.

De stroeve deur van de buurtkroeg klemt. MooieVrouw duwt er met een schouder flink tegen aan . De deur zwiept open en valt ze gierend naar binnen. Hekel springt lachend van haar schouder en dribbelt naar de houtkachel die midden in de kroeg licht brullend staat te ronken. 'Hier is het lekker warm!' , roept het wezentje. Hij springt heen en weer en rent om de kachel. MooieVrouw bezet even later een tafeltje vlakbij de warmtebron. Hekel springt op haar schoot en vlijt zich tegen haar aan.

RondBorstigeBarVrouw komt weldra met een groot glas Irisch koffie aanzetten. 'Dit zal je goed doen liefje,' zegt ze en zet het volle glas met de uitpuilende slagroom op het tafeltje. MooieVrouw geeft een dikke luchtkus weg en zegt zwoel: 'Zonder jou ben ik nergens.'

De twee vrouwen kijken elkaar aan en glimlachen hevig.

De man met de vale regenjas kijkt schuchter richting MooieVrouw, ziet het wezentje op haar schoot zitten, schudt zijn hoofd bijna onzichtbaar een paar keer op en neer en loert weer vlug in zijn krant.

Als MooieVrouw verlekkerd een paar slobberige slokken van de romige warme alcoholische drank heeft genomen kijkt ze droevig naar het wezentje op haar schoot en fluistert : 'Hekel....Hoor....Hoor eens lieve Hekel... Luister...Hoor eens....' Het wezentje kijkt vriendelijk omhoog, ziet de ernst op haar klassieke gezicht, bevrijdt zich uit zijn gemakkelijke positie, springt op , klautert op tafel, gaat over de rand van de tafel met bungelende voetjes voor MooieVrouw zitten en vraagt: 'Wat is er MooieVrouw.... Wat is er?'

MooieVrouw kijkt vanuit schuine ooghoeken naar het wezentje, bijt op haar lippen en sputtert: 'Dit jaar ben ik, iets ,wat ik altijd bezat , voorgoed verloren.'

Het wezentje glimlacht, gaat zich verzitten, fronst zijn wenkbrauwen en vraagt nieuwsgierig: 'Wat ben je dan verloren, lieve kind ?'

MooieVrouw , buigt zich naar voren en fluistert ernstig: 'Ik ben mijn 'jong zijn' verloren. Mijn jeugd is voorgoed uit mijn lichaam en aangezicht ontsnapt.' Hekel denkt diep na en vraagt even later: ' Hoe ziet het er dan uit, dat 'niet meer jong zijn?'

De uitdrukking op het gelaat van MooieVrouw wordt nu zeer ernstig. Ze gaat rechtop zitten, strekt haar rug strak en vervolgt: 'Mijn huid krijgt een andere structuur. Het jonge stevige taaie, wat ik al meer dan 45 jaar bij me droeg, er aan gewend was,laat me nu in de steek!Ze verschrompelt onder me vandaan!Wat ik ook doe! Het gebeurt gewoon en ik kan er niks tegen doen!' Ze wijst met een wanhopige blik naar haar gezicht. 'En zie je dit? Al deze streepjes en mini vouwtjes en kreukeltjes? Mijn gezicht heeft nu voorgoed het jong zijn verloren! Mijn jeugdige blik is totaal verdwenen!'

MooieVrouw staat op, draait zich om en wijst naar haar billen. 'Én.... zie je dit? Waar zijn toch mijn prachtige billen gebleven?'

Hekel kan het niet meer houden . Hij moet de aangeleerde wanhoop tot de orde roepen! Hij springt op, stampt met zijn voetjes en roept:

'Wat kun jij overdrijven zeg!Je ziet er prachtig uit en zul je dat altijd blijven doen! Je zult een mooie vol rijpe vrouw worden! En later...veel later, een mooie oude vrouw met het leven op je gezicht!'

MooieVrouw knippert wat aangeslagen met haar ogen, bijt weer op haar lippen , ploft zuchtend op de stoel en neemt een paar flinke slokken van haar warme drankje. Op haar bovenlip kleeft slagroom. Ze likt in een beweging met haar tong de zoete vloeistof weg, kijkt verbouwereerd naar Hekel en zegt:

'Je bedoelt zo'n energieke 'oudere jongere' vrouw die altijd jong van hart blijft?' 'Ja, die bedoel ik!' roept haar vriendje haar toe. 'Én...je bent niet alleen...we zitten allemaal in dat -van- jong- naar- ouder- naar- oud-worden- proces gevangen!'

MooieVrouw zucht en zegt: 'Alleen als je jong bent besef je het niet. Je denkt dat je altijd jong zult blijven!' MooieVrouw glimlacht breedvoerig en voelt iets warms van binnen gloeien. Ze pakt haar glas , houdt het met twee handen vast en tuurt dromerig door het grote raam naar buiten.

De donkere grijze wolken hangen dreigend boven de stad en lijken ieder moment los te kunnen barsten om zich van de regen verlossen. De deur wordt met een klap dicht gesmeten. Rondborstige Barvrouw kijkt boos naar de deur. De twee verlopen vrouwen zwalken slingerend arm in arm over de straat.

De regen barst los.

De straten glimmen weldra.

De stad is grijzer dan grijs.

De dag had nimmer mogen beginnen.

Hekel heeft zich weer in de schoot van MooieVrouw genesteld , vouwt zich in een krul en valt weldra in een diepe slaap. MooieVrouw is even intens gelukkig en stralend jong.

Lees meer >> | 605 keer bekeken

HEKEL, VROUW EN DE FEBRUARI DONKERTE

HEKEL , VROUW EN DE FEBRUARI DONKERTE

In de mist van eigen rook hangen zacht grommende mannen aan de bar van de buurtkroeg.
Buiten guurt de grauwe eind februari donkerte.
Aan de tafel bij het grote raam zit Hekel tegen een grote bloempot.
Vrouw zit erbij.
Ze omklemt een groot dik glas Irish koffie en lepelt zorgvuldig wat slagroom weg.
‘Ik zal geen anonieme zwerfster worden........ en ook geen zelfmoord plegen', zucht Vrouw vanuit de diepte.
‘Ho, Ho,' blaast Hekel wakker geschud en gaat vlakbij Vrouw aan de rand van de tafel zitten.
‘Daar ben ik blij om!', zet hij met zijn meest charmante stem in.
‘Dat zou te veel inhakken op mijn dierbaren', stoot ze in haar eigen cadans verder en lepelt nog meer room die als warme honing in haar mond stroomt.
‘Ja, wat hakt dat erin zeg!', stamelt Hekel met een nu wat wiegende beweging.
‘Het verscheurt je identiteit', schort Vrouw.
‘Het hakt je doormidden', volgt Hekel.
‘Je bent niet de moeite waard om verder te leven! Ze laten je abrupt in de steek!', schalt Vrouw verder met een schreeuw in haar intonatie.
‘En dan heb ik het nog niet eens over de traumatische ont - hecht- ings - na -sleep die je ondergaat!', spuugt Hekel mee.
Vrouw neemt een ferme slok.
Hekel klopt en wrijft haar hand.
‘En laten we het vooral niet hebben over het gemis. Dat -knelt- te- veel- in- deze- dag', spot ze verder.
‘Als ze eens wisten- die zelfmoordenaars- als ze eens wisten.........'
Na een lange donkere stilte wuift Hekel richting de bar en komt even later de rondborstige knipogende bardame met het bestelde rondje.
‘Die zijn van het huis', zwoelt ze in het Amsterdams.
Haar wangen blossen en wrijft ze behoedzaam door de weldadige haardos van Vrouw.
‘Geniet er maar van, schat!', brult ze warm.
Als ze zichzelf charmant terug wiegt richting bar heffen de mannen schielijk hun glas en proosten vriendelijk brommend richting Vrouw.
Deze proost wat aangeslagen terug.
Na een paar, door- de -vette- room- heen, hete slokken stort Hekel zich zorgvuldig op haar schoot en rolt zich als een jong opgekruld katje tussen haar dij warmte.
Dit houdt stand lang nadat de echte donkerte invalt en Billy Holliday haar verdriet herhalend uit de juke box laat stralen.

Lees meer >> | 560 keer bekeken

OUTSIDER ART: COLLAGE NR.85 : IT'S NOT WHAT IT SEEMS

Deze collage is ongesneden. De uitgesneden collages mijner hand vind je / u bij mijn groep COLLAGES.

Zie het rijtje aan de linker kant, iets naar onderen.'.

De collage , 'IT IS NOT WHAT IT SEEMS ', is een parodie op alle ,alreeds al maanden in het zicht zijnde KERST S

Lees meer >> | 608 keer bekeken

OUTSIDER ART : COLLAGE NR.84; + PROZA: DE VOGELMAN , HE WAS SURROUNDED BY RED,.

OUTSIDERART

28x38cm

December 2017

Papier&acryl&inkt

* * * * * * * * * * * * * *

Daar stond hij dan

de vogelman

op smeuig glibberig voetstuk

van zijn bij elkaar

geraapte zoetigheid

omringt door duizend

Lees meer >> | 587 keer bekeken

OUTSIDER ART: FABEL OVER DE HOER, DE KIP EN DE ZAK VAN SINTERKLAAS UIT 2008

Hoer loopt incognito wat somber zonder doel door de druk bevolkte winkel straten van de stad. Kip scharrelt mee. Tussen de stoeptegels en de goten in de weg vindt hij telkens restanten voedseldeeltjes. De ene keer is dat , bij geluk , een stukje patat met nog een vette klodder mayonaise erop, een andere keer een stuk brood van een hamburger of zoiets dergelijks.
Ineens ziet Kip Hoer niet meer lopen.
Met een lichte paniek in zijn pootjes zet ze het op een lopen.
Verderop , om de hoek, staat een groepje mensen.
Sinterklaas staat in het midden.
Kip wringt zich in het gezelschap en roept luid:
‘Hebben jullie Hoer gezien?'
De mensen schrikken van Kip haar woorden en deinen achteruit.
Alleen Sinterklaas blijft stil staan.
Op zijn gezicht ontstaat een pruillip.
Voor hem staat een dikke grote bruine zak.
Soms beweegt de zak iets.
Kip vertrouwt het niet.
Ze vliegt op de zak af en trekt aan het koord die de zak dicht houd.
Dan floept het hoofd van Hoer uit de zak.
‘Áha, ben je daar?', zegt Kip volledig aangedaan.
Sinterklaas krijgt een rode blos op zijn wangen en beginnen de mensen in ondraaglijke hoeveelheden te fluisteren en binnends- monds te murmelen.
‘He Kip', zegt Hoer onschuldig, ‘Ga je mee naar een warm land?'
Ze houdt de zak open zodat Kip er in kan springen.
‘Ben je helemaal besodemietert', roept Kip hoorbaar boos.
‘Die Sinterklaas nept jou!'
Kip fladdert omhoog en trekt de baard van Sinterklaas omhoog.
Hoer springt uit de zak, geeft Sinterklaas een draai om zijn oren en loopt samen met Kip triomfantelijk richting de kroeg.
Als ze beiden pontificaal en minder geschrokken achter een grote mok met chocolade melk met slagroom zitten vraagt Kip:
‘Waarom zit zo'n doorgewinterde vrouw als jij nou in de zak van Sinterklaas?'
Hoer slikt en fluistert:
‘Ik wilde em echt geloven!'
Kip schudt ontroerd haar hoofdje.

Buiten op straat is het koud.
De menigte is inmiddels uit elkaar gestoven en hebben sommigen Sinterklaas uitgehoond.
‘Smeerlap!'
‘Viespeuk!', schreeuwden ze em na.
Sint is toen met zijn staart tussen zijn benen weggeslopen en heeft niemand hem daarna meer gezien.

Lees meer >> | 601 keer bekeken

OUTSIDERART :THE MOVEMENT INSIDE YOU IN BEELD GEBRACHT VIA TROOSTOBJECT VAN 28X18X15CM; MIXED MEDIA ;LYRISCHE EXPRESSIE IN INGETOGEN ROZE OM DE BOEL TE VERZACHTEN...#METOO

Lees meer >> | 541 keer bekeken