Isis Nedloni

VALSE WIMPERS PLUS TROOSTDOOSJE

.

.

.

Met valse wimpers
kijken ze je aan om
even later in klakkeloosheid
een zin naar je toe te werpen
die een hard verleden
waar je niet in des
interpretatie aan herinnert
mag worden door de
oeverloze nooit stilzittende
last op je frêle, toch al
vermoeide schouders.

Lees meer >> | 836 keer bekeken

Isis Nedloni :BED TEKEN PARADE EN COLLAGES

'.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Lees meer >> | 931 keer bekeken

MIJN OLIJFBOOM EN DE MYTHE ER VAN

  Morgen ga ik een olijfboom kopen.

De boom zal ik, net zoals andere, voor mij waardevolle objecten, door mijn leven gaan sleuren.

Ik zal haar heel erg  koesteren en vooral beschermen tegen hardnekkige wrede ontberingen.

In het begin van haar leventje zal ze in een grote donkere teil haar wortels laten wonen en later,als ik een prettige leefplek vind waar ik heel lang zal blijven, dan kan ik haar loslaten in de aarde.

De rest doet ze zelf.

De olijfboom kan wel twee duizend jaar oud worden

Ik houd  nu al van de boom en houdt de boom straks vast ook van mij.

Ik hou van de woeste bast die ze gaat krijgen, van de lichtgroene bladeren en haar sierlijke kronkel neigingen.

Bij geluk mag ik s 'avonds als elf in haar kruin gaan zitten en lieve woordjes fluisteren naar de onschuldig glunderende maan...

En...wie weet, mag ik straks, later, als ik echt echt oud ben, aan de voet van haar wortels sterven.

Dat vindt ze vast wel goed...

Tijdens mijn zoektocht naar de juiste olijfboom (Winterhard) ontdekte ik dat de lieve boom symbool staat voor  VREDE, LIEFDE EN TROUW, en dat ze in de lente bloesems draagt die een zoete aangename geur verspreiden.

Nu past de boom nog meer bij mij en ik bij de boom!

En wonderbaarlijk is het voor mijn kermende hart, dat er ook nog een mythe aan haar verbonden is!

LUISTER:

In de tijd dat Zeus vanaf de Olympus zijn rijk regeerde, stond in een klein afgelegen dorp aan de voet van een heuvel, het huis van Galatios.

Hij was een boer, met een klein stukje land en wat dieren. Samen met zijn vrouw, Camille, leefden ze van het land en wat de seizoenen hen gaven.

Ze hadden een simpel leven, zonder rijkdommen, maar met grote liefde voor elkaar.

De grote pijn in hun bestaan was het feit dat ze nooit kinderen hadden gekregen. De jaren verstreken en ze hadden zich hierbij neergelegd.

Ze hadden elkaar en waren allebei gezond, ondanks hun inmiddels hoge leeftijd.

Op een dag, bij het aankrieken van de dag, wordt Galatios wakker. Tot zijn grote verbazing ziet hij dat z'n vrouw nog naast hem in bed ligt. Dit is vreemd, want normaal gesproken is zij zeker een uur eerder wakker, en tegen de tijd dat Galatios uit bed komt, ruikt hun kleine huisje al naar houtsvuur en versgebakken brood.

Zachtjes schudt hij Camille wakker. Tot zijn grote schrik is ze bezweet van de koorts en haar ogen staan zwak.

Snel gaat hij wat water halen voor haar en dept haar voorhoofd.

Het ziet er niet goed uit en hij besluit naar het volgende dorp te lopen om hulp te halen.

Zo snel z'n oude benen kunnen rent hij de afstand en in zijn gedachten doet hij schietgebedjes.

Bij terugkomst, samen met een kruidendokter, blijkt al gauw dat er weinig hoop is voor Camille.

Hij moet haar kruidenthee geven en bidden voor haar. Dit gaat twee dagen zo door, maar haar toestand verslechtert.

Op de derde dag, aan het einde van de morgen, blaast Camille haar laatste adem uit.

Galatios is ontroostbaar.

Hij zit aan het  beekje naast hun huis hard te huilen.

Op dat moment verschijnt Zeus en vraagt de oude man wat er aan de hand is, wat er zo verschrikkelijk kan zijn om een volwassen man zo hard te laten huilen.

Galatios vertelt Zeus over het sterven van zijn vrouw en gaat op zijn knieen in een smeekbede.

'Zeus, grote god, geef me alsjeblieft mijn vrouw terug, blaas haar weer adem in, ze is het enige wat ik heb op deze wereld'.

Het antwoord van Zeus is,

'Dat is het enige wat ik niet voor je kan doen, mijn beste man. Noem iets anders en ik zorg ervoor dat je het krijgt'. 

Het verzoek van de oude man, is voor Zeus onbegrijpelijk.

Lees meer >> | 1375 keer bekeken

Isis Nedloni :MIJN LIEVE WENS NESTJE, VEEL BEDTEKENINGEN EN EEN COLLAGE

Lees meer >> | 1203 keer bekeken

HOERA! MIJN WERK GAAT NU NAAR NIEUW ZEELAND! PLUS PRESS RELEASES CIRCUS TERMINAL NEW ZEALAND!!!!!

Circus Terminal Exhibition in New Zealand FRINGE Festival 2014

• Posted by Chutima Kerdpitak(Nok) on December 26, 2013 at 2:00pm
• View Blog

   Image: Designed by Sarah Dyson

Traveling suitcase of International Art explodes in Wellington for the FRINGE Festival

Circus Terminal – New Zealand is a radical on-going artist led project that brings together international artists with highly varied backgrounds, to celebrate the differences and similarities of all human beings through their art. Formed in February 2012, Circus Terminal builds a worldwide community of artists using social media to create physical collaborative activities amongst its members at hosted destinations across the globe.

Lees meer >> | 5744 keer bekeken

Isis Nedloni : SAMEN OP DE FOTO MET BEELD , MONSIEUR JACQUES, VAN MIJN ACHTEROOM OSWALD WENCKEBACH

VIA

DEZE

LINK

VINDT

U

MEER

INFORMATIE

OVER

MIJN

BIJZONDERE

ACHTER OOM

http://nl.wikipedia.org/wiki/Oswald_Wenckebach

.

.

.

.

.

.

Lees meer >> | 1323 keer bekeken

HEKEL EN BAMBIE; EEN HILARISCH KERSTVERHAAL

HEKEL EN BAMBIE

Als Hekel en ik de verkeerd bezorgde post naar de juiste adressen nabij onze logeerplek hebben rondgebracht, eindigt voor mij de winter en ontstaat de zomer in mijn hart.

In de heldere koude namiddag dalen de meeste van mijn familie, bepakt met kisten, tassen eten en drinken, de steile ijzeren trap van het omgebouwde vrachtschip af.
Midden in het brede ruim staat een houtkachel met wat ondeugend geknetter en geknap tussendoor, bedaarlijk te loeien.
Het ruikt naar hout en olie.
Na gluwwein -en - opgerolde - zalm - roomkaas -tortilla -binnenkomst -versnapering , ontstaat er een optimale chaos in de open niet grote keuken, waar een ieder plagt zijn / haar gerecht klaar te stomen, bakken, braden, verwarmen en proppen we inventief als we zijn alles in de juiste volgorde van het eet systeem.

Hekel rent van hot naar her, proeft zoveel als hij kan en staakt uiteindelijk zijn acties als hij door vele familieleden dreigt te worden doodgeknuffeld.
Verstandiger wijs vestigt hij zich stoutmoedig op de lange met rode kleden bedekte tafel waar langzaam een eet -kunst -festijn opstart.
Niet zo één van overdaad....maar meer één om den tong te prikkelen.
Verse, via, via, geïmporteerde witte en rode wijn; ratatouille met veel knoflook en tijm (blz. 81 VKeuken), goudgebakken knapperige aardappeltjes en uitzonderlijk genoeg, drie soorten vlees, die de naam fazant, lam, en hert hebben gedragen.
Omdat Hekel, scherp als t'ie was oog voor al dat gestorven wild krijgt, barst hij in een snikkend huilen uit.
Ik neem dat toch wel erg geschrokken manneke op mijn warm geworden schoot en koester zijn traantjes.
Nadat het snikken verstompt is ontstaat er sowieso de niet onontkoombare hilariteit over de eens chronisch in de wijde weide dartelende lammetjes......de fazant die een vermomde kip leek en als klap op de vuurpijl.....Bambi......Bambi ligt hier op tafel.......
Een ieder van ons begrijpt  de reactie van Hekel.....
Dus we houden ons, wat dat betreft, maar even wat stil.
Het strookt immers ook niet met onze verknipte liefde voor dieren en realiseer me niet.....dat het ergste nog moest komen.

Nadat ik, aarzelend, eerst stiekem in mijzelf kokhalzend, het bijna in mijn mond smeltende rode vleesje van Bambi tot mij had genomen, wat ingetogen probeerde te savoureren....me nog meer concentreer ....en bij de tweede bite een nog grotere verdieping in het beestje eigen maak, kom ik ,op dit hoogte punt, of zal het een laagte punt zijn, tot de conclusie dat Hertenvlees tot het lekkerste vlees van de wereld behoort!
Althans....dat was mijn zintuiglijke ervaring.

Hoe moet dat nu....als ik hierna dat schone dierbare diertje  in het echt aanschouw?
Zo van:
"Ach schoon hertje- gij zijt niet alleen de schoonste en de mooiste- maar ook de lekkerste?"
Dat laatste zal ik dan gefluisterd doen....opdat ze het niet hoort.
Evenals Hekel, die inmiddels blijkbaar toch wel wat uitgeput in mijn nog warmer geworden schoot, heel stilletje weg geronkt, geschokt rondom mijn benen ligt.
Bij het toetje, een boomstammetje van ijs met chocolade en veel verse slagroom, ontstaat er wat meer rust en vult ondertussen de muziek van Luka Bloom, Billie Holliday of Carrousso, de steeds zwoeler wordende ruimte.
Na de port en verscheidene heerlijk aanwezig riekende franse kaasjes en koffie met likeur, begint Hekel met zijn mouw de op een lage maar aanwezige tafel de door -mij- neergestalde- portret- van -onze- pas -gestorven- vader op te poetsen en snuift hij de geur van de dichtbij geplaatste hyacint diep in.
Als hij de muziek harder zet ervaart Hekel dezelfde zomer in zijn hart die ik al kort daarvoor in mijn bezit had genomen.

.

.

.

.

.

.

.

.

Lees meer >> | 1877 keer bekeken

Isis Nedloni :ZEVEN VERSE COLLAGES

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Lees meer >> | 989 keer bekeken

DE POEPENDE KOE EN DE MUIS

'IK WORD MOE VAN AL DAT GEPOEP", ZEGT KOE IN DE WEI TEGEN MUIS.

DE MUIS LACHT, KRABT OP Z'N KOPJE EN VERVOLGT MET EEN HOOG PIEPSTEMMETJE:

'HOE KUN JE NU MOE WORDEN VAN POEPEN?"

'NOU, "LOEIT KOE, 'DOOR AL DAT GEPOEP, BESEF IK IEDERE DAG DAT IK EEN LEVEND WEZEN MET EEN DARMKANAAL ENZO BEN.'

'EHHH..., BLAIRT DE MUIS, 'VAN DENKEN EN BESEFFEN KUN JE TOCH NIET MOE WORDEN?'

DE MUIS KRABT WEER ACHTER Z'N KOPJE EN BEGRIJPT NIETS VAN KOE.

DE KOE KIJKT OMHOOG, HERKAUWT HET GRAS LANGZAAM, KNIELT MET ZIJN KNOKIGE POTEN VOOROVER, LAAT EEN HARDE WIND EN ZEGT:

'OP EEN DAG WERKT HET GEWOON NIET MEER.

' DE MUIS DENKT DIEP NA. HIJ KOMT ER NIET UIT EN VRAAGT:

'WAT WERKT NIET MEER?'

DE KOE ZUCHT, LAAT NOG EEN WIND, LOOPT VERDER EN MOMPELT:

'OP EEN DAG IS MIJN VLEES OP, DAN GAAT ZE STINKEN EN VERSCHROMPELT TOT STOFJE.'

DE MUIS HOLT ACHTER DE KOE AAN EN ROEPT HIJGEND:

WAT HEEFT DAT DAN MET POEPEN TE MAKEN?'

KOE STOPT, SCHUDT HAAR HOOFD EN MOMPELT LICHTELIJK GEIRRITEERD MET VOLLE MOND:

' JOU LOGICA IS DE MIJNE NIET. ALS MIJN VLEES OP IS STOPT OOK HET POEPEN.'

'NOU, EN VAN DAT IDEE WORD IK MOE OMDAT IK POEPEN ERG LEKKER VIND.' 'HET LUCHT OP EN IS MIJN BUIK NIET MEER ZO GESPANNEN.'

MUIS GEEFT EEN KNIKJE EN HOLT PIEPEND WEG.

ALS HIJ EEN PAAR UUR LATER BIJ DE RAND VAN HET BOS KREUNEND EEN KEUTELTJE UIT ZIJN POEPGAATJE PERST, DENKT HIJ AAN DE WOORDEN VAN KOE. BIJ HET LAATSTE KEUTELTJE ZUCHT HIJ DIEP, KIJKT ACHTEROVER EN BEWONDERT HET DAMPENDE HOOPJE.

DAN RENT HIJ TERUG NAAR HET GROENE WEILAND WAAR KOE AAN ZIJN TWEEDE HERKAUW IS BEGONNEN.

MUIS ROEPT:

'IK WERD NIET MOE VAN HET POEPEN KOE!'

KOE KIJKT OM EN ZUCHT:

'IK WEL!'

DAN SPRINGT MUIS OP KOE'S RUG.

KOE GLIMLACHT EN STAREN ZE DAARNA ALLEBEI LANG NAAR DE BLAUWE HEMEL. . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

.

Lees meer >> | 951 keer bekeken

Isis Nedloni : LAATSTE BEDTEKENINGEN...PLUS WERK OP KARTON...

.

.

.

.

.

.

.

.

Lees meer >> | 1100 keer bekeken