Isis Nedloni

MIJN KNIEEN (Klik op de titel en u ontvangt een prettiger versie)

Het schijnt dat ik mooie knieën heb.Van die ronde stevige sensuele knieën.
Dat zei de man altijd waar ik in een ander verleden lang iets mee heb gehad. Een verleden waar ik vaak over zwijg. Als ik dat niet doe dan druipt er alleen maar rottigheid en verdriet naar voren...
Anyway, die man lag dan tussen mijn benen, pakte mijn knieën beet en fluisterde hees hoe mooi ze wel niet waren.
Soms kermde hij zelfs:
‘Je hebt verrukkelijke knieën!'

En wreef vervolgens zijn handen er behendig over.
‘De beste!'

Ik zelf zag dat anders. Het voelde natuurlijk wel zo dat ik de beste knieën van de wereld had.
Hij overtuigde me...
Dan keek ik naar mijn knieën en probeerde te zien wat hij ook zag.
Maar het lukt me niet. Dat komt door de andere positie. Hoe ik me ook op vouwde of in andere standen trok.
Alleen die ene, dat ik mijn knieën vlakbij mijn gezicht legde, komt nog het meest overeen wat de ander zag, maar dan anders.
In de spiegel gebeurd hetzelfde. Daar ontstaat ook een vervreemde situatie en accepteer ik het maar dat ik als enige in zo'n unieke situatie verkeer. Nooit zal ik mijn knieën zien zoals ze zijn.
Buiten dat ben ik natuurlijk behoorlijk blij met mijn knieën. Ze hebben al heel wat doorstaan. Dat begon al toen ze jong waren.
Al die kiezels die ik uit ze heb moeten plukken en schaaf wonden die ontstonden door hard vallen. Al die druppels bloed die zich uit mijn knie wonden lieten persen. Als kind keek ik er naar en voelde het rode vocht langs mijn benen glijden. Ik wende er maar niet aan dat het rode spul, dat bloed, uit mijn lijf kwam. En dat gevoel is nimmer overgegaan.
Op sommige gebieden zal ik nimmer wennen wat er in mijn lijf gebeurd..
Als ik er lang aan denk ervaar ik mezelf al gauw als een grote vibrerende jelly pudding -achtige- aan -een-schakeleling van cel delingen die de DNA structuur voortplant of een poging daartoe doet en ik op een dag als schimmelsoort zal verdwijnen.
Mijn knieën hebben me echter , in dit unieke project, op meesterlijke wijze geholpen en bij gestaan.
Hoe vaak heb ik mijn been scharnieren niet bewogen en belast met al mijn dagelijkse gedans en gespring?
Hoe vaak heb ik niet op mijn knieën gekropen op de grond en onder kasten enzo naar weggerolde knoopjes, knikkers en andersoortig spul gezocht?
Hoe vaak heb ik niet stil gestaan bij het feit dat ik in een lichaam woon, zij een onderdeel van mij is en mijn knieën daar behoorlijk bijhoren.
Het is zelfs zo erg dat ik zonder mijn knieën nu echt niet diegene zou zijn die ik ben. En in nood, als de nood echt hoog is kan ik nog altijd op mijn knieën vallen en smeken dat iets stopt of op houd.
Nou, als dat geen lief hulpmiddel is, dan weet ik het ook niet meer.
Knieën.
Je hebt ze.
Of je hebt ze niet...
 

Lees meer >> | 764 keer bekeken

DE HOER, DE PRINSES, DE KIP EN DE SLANG

Lees meer >> | 1042 keer bekeken

HOERA MN EERSTE BUNDEL PROZA VERHALEN IS UIT

Lees meer >> | 943 keer bekeken

DE HOER EN DE DUIF

DE HOER EN DE DUIF
De Hoer liep met ingehouden snikken langs de gracht.
Kip en Hond waren in geen velden of wegen te bekennen.
Ze zocht en zocht en vond geen enkel spoor.
Hoer plofte op een park bankje neer en depte haar gezicht met een grote witte zakdoek af, stak daarna een sigaret op en vloekte.
Ze vervloekte haar leven eruit.
Vervloekte de mannen.
Vervloekte de pijn in haar ziel.
Vervloekte alles.
Toen ze was uitgevloekt werd het iets rustiger in haar.
Ondertussen was er een duif op het bankje neergestreken.

Hij zat op de leuning en keek naar overstuurse Hoer die voor zich uit staarde.
Ze gaf geen kick en leek van de buitenwereld te zijn afgesneden.
Duif roekoede.
Hij wilde haar aandacht.
Hoer keek niet op of om.
Toen fladderde hij naar haar hoofd en ging daar boven op zitten.
Hoer keek met lachende ogen omhoog.
‘Ha, lieve Duif,'fluisterde Hoer lief.
‘Ha, lieve Hoer,'fluisterde Duif nog liever terug.
Hoer was van plan om heel lang zo te blijven zitten.
Haar leven kon de pleuris krijgen.
Toen de avond in viel en de buik van Hoer honger kreeg, stond ze op.
Ze beval Duif om alsjeblieft te blijven zitten.
Dat deed Duif.
Vanaf die dag woont Duif bij Hoer.

Lees meer >> | 1169 keer bekeken

MIJN BH AAN DE HAAK

Help, mijn bh heeft zich net aan een haak op gehangen.
Vanmorgen lag mijn trouwe  lustige lekkere bh nog plat op gevouwen in de kast. Waarom ze zich  nu ineens op de muur heeft gevestigd weet ik niet.
Het enige wat ze me influisterde was dat ze nog even pontificaal tegen de muur geplakt wil blijven.
Meer kreeg ik niet uit haar geschud.
Ik ben al zat blij dat ze mijn borsten niet zo ver heeft gekregen.
Die zitten niet in mijn bh gepropt.
Normaal gesproken natuurlijk wel.
Want een bh kun je vergelijken met heerlijke weldadige verwen kommen.
Hele zachte lieve kommen die er voor zorgen dat alles goed bij elkaar blijft hangen zonder al te veel schudden.
Tegenwoordig is het ‘in' om bh's te dragen met veel stof , zodat je tepels niet zichtbaar door je kleren heen priemen.
Dat staat 'netter'.
Dat daarbij de buiken en de bilnaden bloot te voorschijn zijn gekomen, doet niet ter zake.
De tepels hebben zich blijkbaar lang genoeg laten zien.
Tijd voor wat anders.
Wel jammer voor Martin Bril.
Die zocht laatst naar de tepels.
Als ik em tegen kom mag hij best even naar de mijne gluren.
Dat vinden mijn borsten niet erg.
En mijn bh al helemaal niet. 
Enfin, mijn borsten zijn em dus niet stiekem gepeerd.
Ze zitten nog lachend aan mijn karmatische lijf geplakt en blijven zitten waar ze zitten. Zeg, kom nou, ik ben toch geen openbaar bezit?
En al helemaal niet als muur tooi in het open baar bezichtigings gebied.
Stel je voor.
Men zou zich er een aanstoot aan kunnen nemen.
En dan , als klap op de vuurpijl, aangifte doen.
En dan is het mooi gebakken peren geblazen of eindigen we net zoals Nekschot in de picture.
En daar kiezen we niet voor.
Trouwens, als Nekschot moet uitkijken, dan mag het Volkskrantblog ook wel uitkijken. Volgens de tegenwoordige justitie mag er niet tegen groepen chronisch geagigeert worden.
Dat zaait haat en verderf.
Nou, nou, gutteguttegut.... dan mag de Telegraaf , Wilders en Verdonk ook eens stevig aan de tand gevoeld worden.
Die doen niks anders dan polariseren.
Of zou een rechtse ballen krant en een rechtse veramerikaanste politicus meer mogen dan een flauwe internet-cartoonist?
En zou het volkskrantblog ook meer mogen?
En hoe zit het dan met Geen Stijl en de Lucaswashier kwiebussen of Joep van het Hek en Hans Teeuwen?
Die grappen en grollen toch iedereen aan het kruis?
Welliswaar een ieder in zijn eigen stijl, maar toch.
Zouden de blinde politici dat wel door hebben?
Of zou het komen doordat er drie jaar geleden een aangifte gedaan werd en de jusitie nu een mooi voorbeeld casus-je aan het volk voorschoteld?
Zou dat het zijn?
Gelukkig loopt er ook een aangifte tegen Wilders.
We zullen echter nog drie jaar moeten wachten voor de man in zijn kraag wordt gepakt. En Verdonk zal met haar sluwe scheve mondje de dans wel ontspringen.
Zo gaat dat altijd met het harde soort.
Maar ik dwaal af.
Mijn borsten smeken inmiddels om de bh.
Deze muur bh zat namelijk het lekkerst.
Ik stel ze vandaag teleur.
Mijn borsten dan.
Als mijn bh zo graag effe aan een muur wil hangen, wie ben ik dan om te zeggen dat dat niet kan?
Nee, in mijn schuilplaats heerst vrijheid en democratie.
En vooral de vrijheid van expressie.
Dat ontbreekt nog wel eens , now a days....

Lees meer >> | 1084 keer bekeken

DE SCHAAMLIP

Toen ik met veel spot en uitgewrongen humor gisteren een krakkemikkige, maar wel plezierig ogende column ergens in elkaar flansde, stuitte mijn Socratische brein op het fenomeen ‘SCHAAMLIPPEN CORRECTIE.'
Verbaasd pakte ik het woord op, schudde het goed door elkaar en liet het , nadat het was uitgekrijst, voor mijn voeten vallen.
Daar lag ze dan geheel nakend, ‘mijn schaamlippen correctie.'
Ze trappelde en spartelde nog het rode van haar lippen en bedaarde weldra.
Ik keek haar aan en dacht:
‘Wie bepaalt er nu eigenlijk hoe een schaamlip er uit moet zien?'
Ik fronsde mijn hoofd, tuitte mijn lippen en vroeg het vervolgens aan de inmiddels ontspannen schaamlip op de grond.
De schaamlip peinsde en peinsde en bekende op den duur dat ze daar geen enkel antwoord op kon geven.
Na nog wat heen en weer gepeins, bedacht mijn Socratische brein het volgende vraagstuk:
‘Als ik niet weet hoe een schaamlip er uit moet zien, en de schaamlip aan mijn voeten weet dat ook niet, hoe weten dan diegenen die zo'n operatie van correctie ondergaan dan wel hoe ze er behoort uit te zien?'

Mijn Socratische brein peinsde en peinsde en kwam uit nood in een brainstorm terecht die bedacht:
‘Kijken de meestal vrouwelijke deelnemers van deze correctie torture dan naar pornofilms waar 'now a days' alleen maar gecorrigeerde schaamlippen aan mee doen?

Is dat hun referentie?'
De schaamlip op de grond schudde ernstig haar hoofd.
En ik dacht hetzelfde. 

Toen volgde de volgende onderzoeksvraag:
‘Waar halen ‘ze' de informatie dan wel vandaan?'
‘Wordt dat in soaps rond geroddeld hoe je schaamlippen behoren te zijn?
Of staat het geheim in de Glossy's , waardoor de trend als een olievlek, ahum... als een schaamlippenvlek zich over de onzekere vrouwelijke bevolking verspreid?'

Vertel het me.

Want ik begrijp het niet....

Lees meer >> | 1513 keer bekeken

VAKANTIEGE(Z)WOEL KUN JE BINNEN EEN UUR PAKKEN EN OPSLUBBEREN

Binnen
een
uur
kun
je
die
pakken........
Dat vakantie Gezwoel .
Dat heerlijke levens gevoel...

‘Hoe dan?'
Nou.... t' is heel simpel.
Grijp een mooie warme dag....rond avond-etenstijd......
Leef in het nu...
Zet mobiel uit...
Je pc...
Sluit de krant...
Smijt de tv uit raam...
Smoor wat groenten en zalm apart in olijf olie...voeg veel verse kruiden toe....
Zet rosé koud......pak glazen/ kommen /bestek /kurkentrekker.......
Meng rijpe tomaat /mozzarella / verse basilicum/ olijfolie /zout / peper........
Vul thermoskan koffie.... daarna tassen of manden......
Pak stevig opgepompte fietsen...
Vlucht uit drukte...
Weg van de krioelende wedijverige stad..